28/11

Gisteren op controle geweest bij de dermatoloog en de oncoloog.
De dermatoloog is tevreden, ze vond geen huidafwijkingen die op nieuwe huidkanker kunnen duiden. Wel denkt ze dat mijn hoofdhuid wat ontstoken is, waardoor er haarzakjes beschadigen en daarin geen nieuwe haar teruggroeit. Daarnaast merkte de kapper op dat mijn haar dunner lijkt. Zou ik dan toch nog kaal moeten worden? Brrr, liever niet, dan kan ik als kankerpatient niet meer anoniem over straat.
De oncoloog is ook tevreden, de leverwaarden in mijn bloed blijven rustig. Toch pijnstilling voor mijn spierpijnen, mn in mijn voeten en benen, gekregen. Eens kijken of dat wat doet.
Ben verder een stukje aan het schrijven over onze reis naar Ierland voor in het Kiela-krantje. Leuk om te doen!
En verder hebben Rob en ik samen besloten mijn verjaardag alleen met het eigen gezin te vieren. Wij vinden dit zo'n lastig emotionele dag, dat we die het liefst in rust en stilte doorbrengen.
Na een periode van alles zwaarder zien heb ik nu het gevoel dat ik kan doen waar ik zin in heb. Tot de volgende uitslag van de scans. Als die uitslag slecht is, dan word de mogelijkheid tot het verlengen van mijn leven wel een groot vraagteken. Maar dat zien we dan volgend jaar (uitslag 14/1/2016) wel, nu geniet ik van ons gezin, het Inloophuis, het zwemmen en de hulp van Buuf en Buum. Zij koken geregeld voor ons en Buuf maakt geregeld wat schoon, wat mij tijd en energie geeft om andere dingen te doen. Blij mee!
Aan de regeldingen zoals eurhanasie, uitvaart en adressenbestand updaten wordt gewerkt en dat is aan de ene kant verotte lastig en aan de andere kant lucht het op. Dus voor het laatste doe ik het.
Mocht je advies willen? Regel wat uitvaartwensen nu je nog gezond bent. Gewoon ergens opschrijven of je begraven of gecremeerd wil worden en wat je mooie muziek vind. Hou daarnaast je adressenbestand op orde. Het scheelt de nabestaanden een hoop 'gedoe' en dat gun je ze toch juist?!!
Fijn weekend verder!

18/11

Weer thuis van een rondje Duitsland.
Rob viel in op een van de vrachtwagens van Kiela.
En in die vrachtauto zit een bed, dat maakte dat ik mee kon gaan.
Lekker ouderwets, net als vroeger. Voor wij kinderen kregen ben ik redelijk vaak met Rob, die toen nog elke dag op de vrachtwagen reed, mee geweest.
Is lekker om gewoon te zitten, van het uitzicht te genieten en verder niets te hoeven. Ook hadden we dan tijd genoeg om van alles rustig te bespreken.
Fijn om weer meegemaakt te hebben, want in de bus waar Rob nu mee rijdt zit geen bed, dus een hele dag mee lijkt me eigenlijk niet te doen. Of in ieder geval vanaf een bepaald moment niet leuk meer omdat ik zo moe ben geworden.
Nu thuis weer eens kijken wat er gebeuren moet. En nog wat uitrusten....
Morgen naar het Inloophuis, want Wike is er dan.
En vrijdag naar het zwembad. Een paar baantjes zwemmen, rustig aan meedoen met Fifty-fit (gym in het water) en dan ontspannen in het warmwater bad. Best een lekker uitje!
Een beetje vroeg, maar 'n fijn weekend alvast.

11/11

"Alles wat je aandacht geeft wordt groter"

Dat schoot me vanochtend weer te binnen.
Vandaag wil ik iets maken met deze tekst erop om thuis op te hangen. Als reminder.
Ik hoop dat dat zo in het Inloophuis kan.

Fijne dag!
En dank voor de lieve reacties op mijn vorige bericht!

9/11

De mevrouw van de uitvaartonderneming is geweest.
Het was een goed gesprek........ en ik ben er totaal van de kaart van.
Plannen maken, ideeen hebben voor een bijeenkomst waar ik niet bij ga zijn. Waar mijn verdrietige gezin zal zijn, omdat ik er niet meer ben.
Hoe heftig en confronterend is dat. Zwarte wolken pakken zich samen rond mij hoofd. Mijn lijf is nog strammer en pijnlijker dan daarvoor.
Pffff, niets is meer zoals vroeger. En (bijna) niets ervaar ik zo ontspannen leuk als vroeger.
Nu maar weer zien los te laten en kijken naar vandaag, want vandaag kan een mooie dag zijn.

4/11

Zomaar wat zinnen die ik ergens opgevangen heb,
die door mijn hoofd gaan.


De hemel is overal,
dus ben ik dichtbij.


Jullie rouwen om een persoon,
ik rouw om jullie allemaal.


Het leven houdt van jou.


Hou me vast.


Deze gingen door mijn hoofd en bleven daar hangen, omdat ze me raakten.
De bovenste geeft, misschien, wat troost.
De tweede was zo'n moment dat het kwartje viel. Dat je je ineens realiseert hoe het is.
De derde raakte me omdat ik graag langer wil blijven, maar niet het idee had dat het leven van mij houdt.
En van de laatste kreeg ik zo'n warm gevoel. En een gevoel van samen zijn en troost.

Mocht je een mooie zin tegenkomen en 'm willen delen. Feel free...

En Carla uit Woerden dank je voor je kaartje. Altijd fijn om te ontvangen. Wat mooi die kaars en de herinnering aan ons gesprek ooit op de boot ☺️😃☺️