30/8

En als je dan denkt dat ze niet meer zullen komen, zijn ze er toch ineens; bijwerkingen van de Ipilimumab.
Het begon met een wat vreemd gevoel en jeuk in mijn nek. Het blijken allemaal platte bultjes te zijn, die zich uitbreiden naar schouders, hals en armen. 't Voelt een beetje alsof je licht verbrand bent en af en toe jeukt het vreselijk.
Verder heb ik sinds ik, vorig weekend, wat meer, op mijn klompen, in de moestuin heb gewerkt pijn in mijn knieën. Nu rust genomen, maar het verbetert maar langzaam. Zou een ontsteking in het gewricht kunnen zijn. Zo word mijn wereld weer kleiner, kan na autorijden nu ook niet wandelen. Fietsen is onbelast, dat gaat gelukkig nog wel. Kan ik lekker nuttig boodschappen doen en zo :-(
Over fietsen gesproken. Dinsdag staat de fietsproef op het programma, dit ter uitsluiting van hartproblemen. Had een keer een beklemmend band gevoel rond mijn borstkas en heb dit al eens eerder gehad, dus nu voor alle zekerheid maar eens testen. Al die 'medische troep' is natuurlijk hartstikke belastend voor je lijf. Volgende week de uitslag van de cardioloog.
Donderdag weer aan het infuus, tenminste ik hoop wel dat dat ondanks de bijwerkingen gewoon door mag gaan. Zou het een grote domper vinden als ik moet stoppen. De werking is onzeker, maar als het werkt zijn mijn kansen op langer leven vergroot.
Via een schoonzus hoorden we dat een nicht van Rob, ongeveer net zo oud als ik, haar laatste levensfase in gaat. Zo'n bericht hakt er altijd in, maar nu mijn vooruitzichten onzeker zijn komt het heel hard aan. Zij is ook 'vrouw van' en 'moeder van', hoe kan je dat allemaal loslaten? Je hebt geen keus, je kan nog zeggen wat je zeggen wil en je zal er wel naar toe groeien, maar.........pfffff, wat een verdriet, wat een pijn, wat een onmacht en hoe boos kun je zijn op je 'lot'. Ook Rob is hierdoor behoorlijk van slag. Hij ziet het allemaal dichterbij komen en 'dat valt wel, maar niet mee!!'

27/8

                      Hoge bomen vangen veel wind (en moeten weer eens geknot worden ;-))

En fikkie stoken is...eh, vind ik heeeel leuk :-)

25/8

Mijn broer Atte werkt 'in het vuil'. Ik bedoel bij een afvalverwerking, een stort. Daar komt hij natuurlijk van alles tegen en soms is iets nog zo mooi of goed dat het een tweede leven verdient. Zie hier een goed voorbeeld daarvan. Atte heeft 'm wel schoongemaakt en opgeknapt. Bedankt broer! Erg blij mee.

In de avond nog flink wat distels uit de moestuin gehaald en op de composthoop gedumpt. Ben nog niet zo thuis in 'moestuinen', maar distels schijnen daar niet goed te zijn. Geloof dat zij alles overwoekeren als ze de kans krijgen, dus gaan we de voortdurende strijd aan.

24/8

De moestuin waar genoeg te doen is. De groei van het onkruid in 3 weken zomervakantie is amper weg te werken met net iets te weinig vrijwilligers. Dus ben ik op zaterdag, toen het bij mij kriebelde om ff lekker bezig te zijn, nog maar eens wat onkruid gaan trekken. Ik heb de bloemkool 'bevrijd' ;-))

In een kleine pauze, met een meegebracht kopje thee, liep ik een rondje door de moestuin en zag nog veel meer achterstallig onderhoud. Dat is slecht voor mij, want dan verlies ik mijn (gebrek aan) conditie uit het oog en wil ik alles, het liefst in een dag, weg werken. En dat terwijl ik zaterdag na 2 uur werken echt niet meer verder kon. Hoe de informatie van het hoofd en het lijf kunnen verschillen.....

Vandaag komt Atte op bezoek, want hij had Wiebe en Ties beloofd ze een rondje te rijden in zijn Buick Lesabre, een vette oudere Amerikaan, in een goudgele kleur. Dus dat word plezier hebben vandaag!

21/8

Ik had veel tijd nodig, gisteren, om te weten/voelen wat ik graag wilde doen.
Eerst was er het idee om naar het zwembad te gaan om baantjes te trekken. In mijn hoofd bleef het maar wiebelen ja-nee. Tot ik snapte hoe dat kwam. Ik wilde wel zwemmen, maar het zwembad is dicht wegens schoonmaakwerkzaamheden.
Daarna kwam dus een soort bevrijding: ik ga dus niet naar het zwembad en ik begrijp waarom.
Nu stond ik opnieuw op het punt 'wat wil ik graag voor mezelf doen?' Na een poosje schoot het me ineens te binnen. Op de Kruidvatsite een vakantiefotoboek samenstellen en bestellen.
En daar heb ik me lange tijd mee vermaakt en ik geloof dat ie mooi en leuk is geworden. En dat ie een waardevolle herinnering weergeeft van deze vakantie met z'n vijven. Minke zal volgend jaar vast niet meer mee gaan, dus het was zo-ie-zo de laatste vakantie met z'n vijven en die is nu mooi vastgelegd in dit fotoboek. Top!
Hierna, wat nog over was van de dag, rustig doorgebracht, wat dan maakt dat er zo'n stemmetje in mijn hoofd zegt dat ik meer had moeten bewegen, dat ik meer nuttigs had moeten doen en dat als ik niet beweeg ik steeds dikker word. Wat ik niet wil. Pffffff.
Ja, zorgen voor jezelf is best hard werken! Kortom: ik heb gisteren heel hard gewerkt ;-))
En nu weer (snel) naar de moestuin (dat is nuttig, daar beweeg ik dus word ik niet dikker).
Fijne dag, met een glimlach.

20/8

Gisteren, voor het eerst na de vakantie, weer naar de moestuin geweest. Was weer gezellig met Toon, Jasper en Rutger. In de vakantieweken is het onkruid hard gegroeid, dus flink aan de slag al pratend met Toon. Een bijzondere man. Zo'n pure buiten-man die, net als mijn broer, van die extremen kent. Hij gaat bijvoorbeeld het lieft helemaal back to basic kamperen in de vakantie. Met 'niets' de natuur in. Mooi en herkenbaar, maar ik geloof dat zijn vrouw en dochter er iets andere vakantiewensen op na houden.
Verder houdt hij, natuurlijk, van de eerlijke producten van zijn moestuin en houdt zich bezig met wel of geen koffie drinken en met diepgaandere spirituele zaken. Inspirerend, motiverend en soms eye-openend voor mij. Zoals voor je zelf zorgen.....eh, ja, ik zorg wel, maar het meest voor anderen. Vandaag maar eens zorgen voor mezelf. Ja, een goed idee, maar wat zal ik dan eens gaan doen???

17/8

Vrijdag nog een beetje last van de Ipilimuma gehad. Wat misselijk, wat buikpijn en diarree. En moe, maar dat is heel gewoon... Huishoudelijke klusjes doen lukt nog best. Gewoon iedere keer iets doen, verdelen over de dag en over de week.
Zaterdag met Rob naar de Boerinn gewandeld. Heen langs de Greft en terug door het weiland (het Lignepad). Bij de Boerinn een bakkie koffie gedaan. Heerlijk om zo vlak bij huis even midden in de natuur te zijn, lekker uitwaaien. Fijn positieve energie opgedaan, dus ruimte om wat te klussen. Rob en Wiebe hebben het houthok, voor buiten te stoken hout, in elkaar gezet en geplaatst. Leuk, want Wiebe zit wat in geldnood en mocht er wat mee verdienen. Wat dan weer helemaal klopt met Rob die nog steeds last van zijn rug heeft.
Vandaag naar Pa en Ma (van der Wilk) geweest. Zij zijn gisteren terug gekomen van een weekje vakantie in Lunteren. Dit was een georganiseerde week speciaal voor echtparen waarvan een van de twee Alzheimer heeft, dus alles geregeld, verzorgd en met een 'eigen' verzorgster. Hele enthousiaste verhalen, dus heel goed bevallen!
Nu net nog even het hout, te stoken in de vuurschaal, in het nieuwe houthok gelegd. Had al aardig wat verzameld en dat stond behoorlijk in de weg. Dus tot opluchting van Rob is er nu weer meer ruimte in de garage.
Hèhè, ben vanmorgen moe wakker geworden. Hoe dat kan of werkt weet ik niet precies, maar niet op gang te branden. Dus hou ik me maar aan de zondagsrust.

14/8

Heb de tijd van het infuus te doden, dus ff wat schrijven.
De kinderen zijn met z'n vieren aan het zwemmen. Ff lekker dollen waarschijnlijk :-)
Schoolspullen zijn gekocht en de gedachten gaan alweer vooruit naar het nieuwe schooljaar. Minke en Wiebe gaan naar het 3e leerjaar (resp. MBO en VMBO) en Ties naar het 2e (ook VMBO). Dan moet het slaap-waak-ritme wel weer wat verschoven worden! Ik ben een ochtendmens, maar de kinderen zijn avondmensen, geloof ik.
Ik zit hier in een kamer met 3 'luie stoelen' waar ieder zijn of haar eigen behandeling per infuus krijgt. Bij iedereen is wel iemand meegekomen. De een is stil en de ander praat wat luid. Toch niet helemaal prettig om de verhalen van je wildvreemde buurvrouw ongewild aan te moeten horen.
Het infuus is inmiddels doorgelopen. Het uur van het 'nablijven' gaat in. Van alle vloeistoffen per infuus moet je we eens naar het toilet. Mijn stuurmans kunsten met zo'n infuusstandaard moeten nog wat bijgeschaafd. Ik stootte tegen van alles aan, hihi.

12/8 gedicht

Zachte soepele stof

Zachte soepele stof

Die door je handen glijdt

Met vriendelijke bloemen

En natuurlijk gevormde bladeren

Zachte soepele stof

Voelt zijdezacht en koel

Geeft een heerlijk gevoel

Van lief en vrij

Zachte soepele stof

Die soms blijft haken

Achter heftige doornen

Een winkelhaak achterlatend

Zachte soepele stof

Soms donker grijs van kleur

Zwaarmoedig aanvoelend

En alle kleur verblekend

Zachte soepele stof

Soms verandert

In een grauwsluier

Hansine

12/8

Accepteren, volgens het woordenboek:

1 aannemen, aanvaarden: een uitnodiging accepteren.

2 als onvermijdelijk, vergeeflijk, bevredigend aanvaarden: men accepteerde het excuus.

Accepteren, volgens mij:

1 moeilijk te bereiken rustgevoel.

2 gronden, zakken in jezelf om, onder alle omstandigheden, je zachtheid, warmte en blijheid te bereiken.

3 niet vinden dat iets anders moet.

4 ook het mooie in minder mooie situaties zien.

Mocht je een aanvulling hebben, reageer gerust. Graag zelfs!

11/8

'Time flies when you're having fun'. Robs vakantie is alweer om. Het gezellige muziekje bleek de roep om op te staan te zijn... Ik was al wakker dus samen ontbeten om zo'n eerste dag toch een beetje gezellig te beginnen.
Terugkijkend waren het drie hele verschillende weken. De eerste stond in het teken van de tuin en we kunnen elke dag van de veranderingen genieten. De tweede week was wat rustiger, ook door Robs rugklachten helaas. En de derde week een hele leuke en luxe gezinsweek met z'n vijven! Vooral dat met z'n vijven vond ik fijn en mooi. Zeker in deze tijden van onzekerheid over mijn levensverwachting. Ga een fotoboek samenstellen om deze herinnering vast te leggen.
Nu over tot de orde van de dag: was vouwen en wat soppen en poetsen.
Have a nice day!

9/8 gedicht

Zomervakantie 2014

Op weg naar huis
In de auto
Denk ik blij terug
Aan onze gezinsweek
In Duitsland

Op weg naar huis
In de auto
Denk ik aan al
Het leuke en sportieve
Dat we gedaan hebben

Op weg naar huis
In de auto
Denk ik vast vooruit
Aan thuis
En het 'gewone' leven

Op weg naar huis
In de auto
Weet ik dat ik
Over een paar dagen
Weer aan het infuus ga

Op weg naar huis
In de auto
Schiet ik vol
Was dit mijn laatste
Zomervakantie?

Op weg naar huis
In de auto
Realiseer ik me
Dat een jaar
Heel lang kan zijn...


Hansine

8/8

Zo, dat was het dan. We hebben genoten maar het nu wel weer gezien. Om meerdere kleine redenen besloten vanavond naar huis te rijden in plaats van morgen overdag. Alles is weer ingepakt. We gaan nog een keer smullen van het buffet en dan 6 weken op dieet ;-))
Vandaag zijn Minke en ik gaan shoppen en er zou markt zijn, maar die was nergens te bekennen. Eigenlijk niets gekocht. Net niet onze smaak of vrij prijzig. Maar was wel ff leuk.
Van middag wilden we de bierbrouwerij bezichtigen, dat kan elke dag, maar alleen om 10.30 en wij waren er om een uur of twee. Foutje, bedankt! Toch een leuke middag gehad. Naar een glasblazer geweest en Ties en Rob hebben gestreden om de eer bij een partijtje boogschieten. Is leuk, want ze zijn aan elkaar gewaagt.
Straks weer lekker in ons eigen huis, ons eigen bed, Evi weer knuffelen en Guus weer zien.
Op vakantie gaan is heerlijk en naar huis gaan ook.

6/8

Vanochtend hebben Rob, Ties en Minke 'geboogschiet' of 'boog geschoten', nou ja we zijn naar het boogschieten geweest ;-)). Rob heeft weer eens gewonnen en Ties is 3e geworden. Altijd even leuk om te doen! Ik ben wandelend naar het hotel terug gegaan. Heerlijk, alleen dat ene klimmetje is wel pittig.
's Middags naar het boomklimpark. Minke vond het wel wat eng en is eerder naar beneden gegaan. Wiebe en Ties hebben lekker geklommen, al vonden ze het park in Frankrijk, vorig jaar, mooier en fijner.
Nu liggen we uit te buiken op bed. Met WiFi van een briefje dat we eigenlijk niet op de kamer zouden moeten kunnen ontvangen, hihi

7/8

Terwijl de kinderen fitnessen en zwemmen lopen wij een rondje van een kilometer of 8. Eerst door de straten van Willingen, dan via een stijl paadje de bewoonde wereld uit. Heerlijk lopen in de ruime natuur met de heuvels en de dalen. Met groene lappendekens en eindeloos lijkende bruine boomstammen. Met bredere paden en smalle 'klimgeit' paadjes met stenen en boomwortels. We hebben gehijgd, gezweten, een selfie gemaakt op de top en super genoten!
Nu even koffie en rust, dan kijken wat we gaan doen.
Minke gaat vanavond ergens paardrijden, zij is blij!
En de jongens gaan nog karten, dus die zijn ook blij.
Verder nog lekker eten en zwemmen ofzo, we zien wel ;-)))

5/8

Terwijl de kinderen met de groep mee gaan mountainbiken maken wij een ommetje. We zijn met de kabelbaan naar boven gegaan, door het Kyrillpfad (in 2007 bij hevige storm alle bomen omgewaaid, nu pad met trappetjes over de liggende boomstammen), langs de Muhlenkopfschanze (de skispringschans, indrukwekkend hoog en steil zeg!) en weer terug naar Willingen. Mooie route en mooie afstand, ca. 6 km, in lekker weer voor korte broek en T-shirt, maar niet te veel zon :-)
Vanmiddag nog ff zwemmen denk ik en morgen boogschieten en naar het boomklimpark.
Wij hebben het goed hier!

PS het eten is te lekker, we komen allemaal 2 kilo zwaarder terug, denk ik :-(

4/8 gedicht

Tussen het ontbijt en het wandelen
Als ik even wegdroom
Dan denk ik aan vroeger
Aan mijn kinderjaren met spelen en varen

Tussen het wandelen en de lunch
Als ik even wegdroom
Dan denk ik aan vroeger
Aan mijn pubertijd met puistjes en onzekerheid

Tussen de lunch en het zwemmen
Als ik even wegdroom
Dan denk ik aan vroeger
Aan de tijd dat ik Rob leerde kennen en ging samenwonen

Tussen het zwemmen en het diner
Als ik even wegdroom
Dan denk ik aan vroeger
Toen ik zwanger was en de kinderen geboren werden

Tussen het diner en de thee
Als ik even wegdroom
Dan denk ik aan het nu
Aan ziek-zijn, alle ziekenhuisbezoeken en behandelingen

Tussen de thee en het spelletjes spelen
Als ik even wegdroom
Dan denk ik aan het nu
In het ongewisse over wat ik nog van mijn gezin ga meemaken

Tussen het spelletjes spelen en het tandenpoetsen
Als ik even wegdroom
Dan denk ik aan het nu
Aan het onontkoombare feit dat je kanker niet alleen hebt

Tussen het tandenpoetsen en het welterusten
Als ik even wegdroom
Dan denk ik aan de toekomst
Aan hoeveel ik daarvan nog zal hebben?

Tussen het welterusten en het ontbijt
Als ik even wegdroom
Dan droom ik over de toekomst
En zie ik, in tranen, mijn ziekbed en mijn einde
En zie ik Rob alleen met de kinderen op vakantie gaan
En zie ik mijn plek thuis zo leeg achtergelaten
En ook zie ik dan dat dat nu nog niet is
Dus op naar het ontbijt!


Hansine