Het waren fijne kerstdagen.
Eerste kerstdag zijn we 's morgens op de koffie geweest bij Ma (mijn schoonmoeder), daar waren nog meer familieleden. Ontspannen en gezellig wat gekletst. Later die dag hebben Minke en Guus het kerstdiner voor ons en mijn broer Atte verzorgd. Het was heerlijk en bestond maar liefst uit 6 gangen!
Tweede kerstdag stond in het teken van een telefoon voor Ties en een tv voor Ma, als kado voor haar 80ste verjaardag op 5/1/16. Eerst naar MediaMarkt in The Wall, maar daar konden we niet slagen. Doorgereden naar de Arena, waar de telefoon die Ties wil kopen ook uitverkocht was, helaas. Daar wel geslaagt met een mooie, scherpe en eenvoudig te bedienen tv voor Ma.
Vandaag, 3e kerstdag (?), heeft Rob de tv meteen bij Ma geinstalleerd. Ik ben even mee geweest en heb ook lekker een stukje gewandeld. Heerlijk met de wind in je gezicht en uitzicht over water en weilanden.
Rob heeft vrij, daardoor hebben we morgen tijd om met Minke en Guus naar Ikea te gaan. Zij willen nog het een en ander voor hun nieuwe huis bekijken en of Rob advies kan geven over een mooie constructie van kledingkasten en een tv voor in hun slaapkamer. Leuk om te doen met elkaar.
Ik hoop dat iedereen fijne dagen heeft gehad! En nu op naar 2016.
Groetjes, Hansine
PS. Het is vandaag de sterfdag van mijn vader, Hans (Johannes Auke) Lettinga. Hij is er al heel lang (1991) niet meer, maar op deze dag denk ik extra aan hem. Dag Pap! <3
zondag 27 december 2015
vrijdag 18 december 2015
18/12
Het is 8 uur in de ochtend en nog zo donker als wat.
Deze donkerte helpt mij niet bij mijn toch al wat moeilijke start in de ochtend.
Het werpt me terug, omdat ik elke dag na een onwetende nacht wakker word met de schrik " oh ja, ik ben hartstikke ziek", op mezelf met mijn paniek om zieker te worden en straks iedereen achter te moeten laten. Maar ook op mijn gevoel wat ik nou toch weer met deze dag aan moet, terwijl ik met die akelige pijn in mijn benen van zolder naar beneden hobbel voor mijn verplichte -voor half acht-ontbijt. Niet zo'n opbeurend begin van de dag, maar na een ontbijtje met de kick van een kopje koffie en afleiding van Facebook, de krant en eventuele emails ben ik weer een beetje bijgetrokken. En wat meer op stroom om wat van deze dag te gaan maken.
Vandaag staat zwemmen op het programma. Gymen in het water met bubbelbad, extra warm bad en eventueel stoomcabine toe. Best lekker, al is het ook vermoeiend en ben ik daarna nog zo 'in actie' dat ik niet kan slapen. Mijn wens een zo fit mogelijke patient te zijn is mijn drijfveer.
Deze donkerte helpt mij niet bij mijn toch al wat moeilijke start in de ochtend.
Het werpt me terug, omdat ik elke dag na een onwetende nacht wakker word met de schrik " oh ja, ik ben hartstikke ziek", op mezelf met mijn paniek om zieker te worden en straks iedereen achter te moeten laten. Maar ook op mijn gevoel wat ik nou toch weer met deze dag aan moet, terwijl ik met die akelige pijn in mijn benen van zolder naar beneden hobbel voor mijn verplichte -voor half acht-ontbijt. Niet zo'n opbeurend begin van de dag, maar na een ontbijtje met de kick van een kopje koffie en afleiding van Facebook, de krant en eventuele emails ben ik weer een beetje bijgetrokken. En wat meer op stroom om wat van deze dag te gaan maken.
Vandaag staat zwemmen op het programma. Gymen in het water met bubbelbad, extra warm bad en eventueel stoomcabine toe. Best lekker, al is het ook vermoeiend en ben ik daarna nog zo 'in actie' dat ik niet kan slapen. Mijn wens een zo fit mogelijke patient te zijn is mijn drijfveer.
dinsdag 15 december 2015
15/12
Wij wensen iedereen
liefde, warmte en geluk
voor nu
voor de feestdagen
en voor het nieuwe jaar!
Liefs, ook namens Rob en de kinderen,
Hansine
zaterdag 12 december 2015
12/12
Schamen. Je schamen voor ...
Ik schaam me mijn leven lang al voor mijn zwakkere kanten.
Voor mijn overgevoeligheid
Voor de snelle overprikkeling die ik ervaar.
Voor mijn, soms zo verguisde, helderheid.
Voor het niet zo belastbaar zijn.
Voor het graag wat teruggetrokken leven.
Voor het toch wel graag alles onder controle willen hebben.
Voor het, daardoor, minder vertrouwen in anderen te hebben.
Het zijn ook juist deze dingen die ik, nu ik (al zo lang ziek) ben
extra tegen kom. En die me extra hard raken.
Zo zit het dus niet zo in mijn karakter om de tijd die ik nu, in mijn verlenging,
doormaak veel ontspannen achterover te leunen. Eerder maak ik mij zorgen, raak ik in
paniek, ben ik heel gespannen en voel ik mij depressiever en angstiger worden over zieker worden, mijn ziekbed, afscheid nemen en dood gaan. Hoe zou een ander dit dan doen vraag ik mij vaak af. Al weet ik dat dat geen enkele zin heeft, want ik moet het doen met mij, met mezelf en niemand anders.
Een poosje geleden sprak in aan de telefoon met iemand over mijn ziekte en die vroeg voorzichtig en enigzins verbaasd "Ben je daar zo mee bezig dan??". Eigenlijk viel mijn mond open..... en die opmerking confronteerde me ook wel hard met mijn hoge stressgehalte.
Ik snap heus wel dat er, aan het ene uiterste, mensen zijn die 'gewoon' doorleven en echt de dag kunnen plukken, en aan het andere uiterste mensen zijn die direct helemaal bij de pakken neer gaan zitten. Dus dan doe ik het misschien nog niet eens zo gek, maar die opmerking en ook de verbazing heeft me aardig geraakt.
Naast dit alles wordt er vaak tegen mij gezegd dat men zoveel bewondering heeft voor hoe ik met mijn ziekte en situatie omga. Wat dan, voor mijn gevoel, weer zo loodrecht staat op hoe ik het soms voel en zie. En op die ene verbaasde opmerking.
Waarschijnlijk ligt de waarheid in het midden, mag ik milder oordelen over mezelf en is het ook niet zo belangrijk wat (sommige) anderen vinden, want die zitten niet in dezelfde situatie als waarin ik zit.
Ik schaam me mijn leven lang al voor mijn zwakkere kanten.
Voor mijn overgevoeligheid
Voor de snelle overprikkeling die ik ervaar.
Voor mijn, soms zo verguisde, helderheid.
Voor het niet zo belastbaar zijn.
Voor het graag wat teruggetrokken leven.
Voor het toch wel graag alles onder controle willen hebben.
Voor het, daardoor, minder vertrouwen in anderen te hebben.
Het zijn ook juist deze dingen die ik, nu ik (al zo lang ziek) ben
extra tegen kom. En die me extra hard raken.
Zo zit het dus niet zo in mijn karakter om de tijd die ik nu, in mijn verlenging,
doormaak veel ontspannen achterover te leunen. Eerder maak ik mij zorgen, raak ik in
paniek, ben ik heel gespannen en voel ik mij depressiever en angstiger worden over zieker worden, mijn ziekbed, afscheid nemen en dood gaan. Hoe zou een ander dit dan doen vraag ik mij vaak af. Al weet ik dat dat geen enkele zin heeft, want ik moet het doen met mij, met mezelf en niemand anders.
Een poosje geleden sprak in aan de telefoon met iemand over mijn ziekte en die vroeg voorzichtig en enigzins verbaasd "Ben je daar zo mee bezig dan??". Eigenlijk viel mijn mond open..... en die opmerking confronteerde me ook wel hard met mijn hoge stressgehalte.
Ik snap heus wel dat er, aan het ene uiterste, mensen zijn die 'gewoon' doorleven en echt de dag kunnen plukken, en aan het andere uiterste mensen zijn die direct helemaal bij de pakken neer gaan zitten. Dus dan doe ik het misschien nog niet eens zo gek, maar die opmerking en ook de verbazing heeft me aardig geraakt.
Naast dit alles wordt er vaak tegen mij gezegd dat men zoveel bewondering heeft voor hoe ik met mijn ziekte en situatie omga. Wat dan, voor mijn gevoel, weer zo loodrecht staat op hoe ik het soms voel en zie. En op die ene verbaasde opmerking.
Waarschijnlijk ligt de waarheid in het midden, mag ik milder oordelen over mezelf en is het ook niet zo belangrijk wat (sommige) anderen vinden, want die zitten niet in dezelfde situatie als waarin ik zit.
vrijdag 11 december 2015
11/12
De tijd gaat door.
We hebben, als gezin, mijn verjaardag in stilte gevierd en dat voelde goed en passend.
Op de avond zelf waren Rob en ik samen, en op 5 december hebben we gezellig met z'n allen gegeten. Was fijn zo!
Het Inloophuis bestaat dit jaar 10 jaar, hierdoor hebben we al het hele jaar mogen genieten van allerlei jubileum activiteiten. Woensdagavond (9/12) was de afsluiting van het feestelijke jaar met een gezellige en muzikale avond in het Klooster. Er werd zelfs aan een van de oprichters, die al 40 jaar vrijwilligerswerk doet, het lintje Ridder in de Orde van Oranje Nassau uitgereikt. Feestelijk en bijzonder.
Verder gaan we binnenkort de kerstboom, onze neppert, maar eens opzetten. Beetje kerstsfeer in huis brengen. En daarnaast proberen om alle ziekte'zooi' wat naar de achtergrond te bonjouren en het zo gezellig mogelijk te maken.
We hebben, als gezin, mijn verjaardag in stilte gevierd en dat voelde goed en passend.
Op de avond zelf waren Rob en ik samen, en op 5 december hebben we gezellig met z'n allen gegeten. Was fijn zo!
Het Inloophuis bestaat dit jaar 10 jaar, hierdoor hebben we al het hele jaar mogen genieten van allerlei jubileum activiteiten. Woensdagavond (9/12) was de afsluiting van het feestelijke jaar met een gezellige en muzikale avond in het Klooster. Er werd zelfs aan een van de oprichters, die al 40 jaar vrijwilligerswerk doet, het lintje Ridder in de Orde van Oranje Nassau uitgereikt. Feestelijk en bijzonder.
Verder gaan we binnenkort de kerstboom, onze neppert, maar eens opzetten. Beetje kerstsfeer in huis brengen. En daarnaast proberen om alle ziekte'zooi' wat naar de achtergrond te bonjouren en het zo gezellig mogelijk te maken.
Abonneren op:
Posts (Atom)