9/2

Vandaag was best een goede dag.
Vanochtend verwend en vertroeteld door Sjaan met een goed gesprek, een reading, een healing en een voetmassage toe. Wat is dat toch mooi om samen te doen, te beleven en door te maken. De helderheid, zonder oordelen en in alle (kwetsbare) openheid. Geraakt ben ik op meerdere momenten en die blijven me ook bij. Veel geleerd/gezien vandaag. Nogmaals dank, Sjaan, het heeft me heel goed gedaan.
Na al dat moois heb ik voor mezelf gezorgd door wat boodschappen in de stad te doen die ik wilde doen en ergens een lekker broodje te eten.
Daarna moest ik natuurlijk wel nodig even naar mijn bed, om later energie te hebben om te koken en om na het eten niet meteen in slaap te vallen.
Het is wel raar om rond te lopen, rond te fietsen en dagelijkse dingen te doen terwijl ik met een teen of een voet al niet meer in het leven sta. En toch ben ik ook heel blij dat ik dat nu allemaal nog kan doen.
Ik heb geen pijn, hooguit in mijn hart, omdat ik iedereen achter moet laten.
Euthanasie is voorbereid, dus behoort tot de mogelijkheden, al blijft het in overleg met de huisarts. Ik moet haar kunnen 'overtuigen' van mijn wens en zij moet daar achter kunnen staan. In eerste instantie moet er nog wel gekeken worden of er aan mijn klacht(en), bijvoorbeeld duizeligeheid, iets gedaan kan worden.
Paniek ervaar ik soms wel. Welke nachtmerrie is dit? Hoe ben ik nou toch in deze situatie beland?
En dan komt er weer een soort rust in mij, want ik heb hier niet zelf voor gekozen en ik heb hier geen enkele hand in. Het is zoals het is. Blijkbaar heb ik in dit leven gedaan wat ik moest doen en ben ik bijna klaar hier. Beetje bizar, maar blijkbaar waar.