Het weekend is alweer bijna voorbij, straks kookt Minke (in ruil voor internet op haar telefoon) en later gezellig Boer zoekt vrouw kijken.
Zaterdag bij de voetbalwedstrijd van Ties gekeken. Zij, C1 van Vep, speelden uit tegen Kamerik. Vorige week speelden ze de sterren van de hemel, maar vandaag wilde het niet zo lukken, dus verloren helaas. Later die middag werd ik door twee stoere kerels van de C1 aan de deur overvallen; zij hadden namens het hele team een dikke bos bloemen bij zich om mij sterkte te wensen. Echt ontroerend top!!
Om ff lekker samen met Rob tijd door te brengen zijn we 's avonds naar de bioscoop geweest. En gelachen bij de film Soof. Heerlijk herkenbaar verhaal met een goede afloop. Toch ook altijd fijn ;-)
Vandaag de belofte aan Minke, om bij de paarden te komen kijken, ingelost. Ik heb geholpen met het poetsen van Luzerno, een hele lieve en rustige knol. En terwijl Minke aan het rijden was heeft Rob foto's van haar gemaakt. Ook van pony Senna, die verkocht is en morgen richting Zweden vertrekt.
Het was berekoud, maar binnen, in het huis dat nog afgebouwd word, brandde de houtkachel, dus heerlijk even opwarmen daar.
De bezigheden en afleiding is fijn, maar toch blijft het medicijnen-verhaal, of misschien moet ik schrijven 'dilemma', me ernstig bezig houden. Wat wil ik? Waar kies ik dan voor? En hoe zal dat uitpakken? Niemand die 't weet, niemand die me kan raden. Pffff spannend!!
Dat is inderdaad een groot dilemma, Hansine. Ik hoop dat je daar uiteindelijk de juiste keuze in kan nemen. Wel moeilijk, wat voor jou een goede keuze kan zijn, is misschien voor je gezin weer een andere keuze. Veel sterkte om daarin een balans te vinden. Liefs, ook namens de mannen hier.
BeantwoordenVerwijderenIk zie dat ik mn naam niet bij de opmerking heb gezet. Ik was het: Jolanda
BeantwoordenVerwijderenBeste Hansine,
BeantwoordenVerwijderenJouw bericht sloeg in als een bom. We waren er stil van. Zeer confronterend, temeer omdat wij ook een melanomengeschiedenis hebben. Er hangt toch altijd een zwaard boven ons hoofd. Moedig van je om je belevenissen en gedachten op papier te zetten. Voor jezelf prettig om alles op een rijtje te zetten, maar voor je gezin ook belangrijk voor later.
Ik heb me voorgenomen niet te gaan huilen, maar de tranen komen onvermijdelijk en op de meest onverwachte momenten. De wetenschap dat je gezin en je broer je zullen moeten missen is pijnlijk. Het voelt ook zo machteloos. Machteloos dat er weinig of niets aan zo'n sluipmoordenaar gedaan kan worden. Natuurlijk zal je als "geest" de boel hier beneden in de gaten houden en dat geeft troost. Toch gaat niets boven een stevige knuffel en dat zal gemist worden.
Ik hoop dat de medicijnen hun werk doen, dat je er niet zo beroerd van bent en dat je nog geruime tijd kan genieten van de dagelijkse dingen, samen met je gezin.
We houden contact!
Liefs van Margriet (en Art en mijn moeder).