't Begin

Het begon allemaal op een dag in oktober 2013. Tijdens mijn schoonmaakwerk bukte ik zo diep als  ik maar kon en voelde een weerstand in mijn buik. Alarmbellen waren geactiveerd en ik maakte een afspraak bij mijn huisarts.
De huisarts had het eerst nog even over obstipatie totdat ze ging voelen in mijn buik. Ze voelde een bobbel en die hoort daar niet. Het kan nog van alles zijn, ook een vleesboom, probeerde ze mij gerust te stellen. En met een verwijzing naar de gynaecoloog in mijn hand liep ik de deur uit.
De gynaecoloog voelde ook in mijn buik en keek met het echo-apparaat naar de bobbel. Ja, die bobbel hoort daar niet en we gaan verder onderzoeken wat het precies is. Een CT-scan volgde, maar gaf nog geen duidelijkheid. Na een MRI-scan  dacht men dat ik eierstokkanker had van een gunstig soort, want 't groeide niet zo snel. Iedereen met deze diagnose wordt verwezen naar het UMCU, dus ik ook.
Met een frisse blik werd er door de gynaecoloog en de radioloog in het UMCU naar mijn bobbel en de scans daarvan gekeken. Ze waren er niet gerust op, vooral niet omdat ik in 2007 een melanoom heb gehad op mijn arm.
Na een punctie van de tumor in mijn buik kwam er duidelijkheid en zekerheid: uitzaaiingen van het melanoom. En ze zitten in mijn longen, lymfeklieren in mijn buik, in het vetschort in mijn buik en in een grote tumor in mijn buik.
Dit is geen goed nieuws! Al zijn er inmiddels wel medicijnen voor ontwikkeld, maar die kunnen alleen je leven verlengen. Ze kunnen je niet genezen.
Ik ben dus ongeneeslijk ziek. Ik heb nog een poosje, maar dan ga ik dood.
Wat een ongelooflijk heftige wending in mijn leven!!
En niet alleen in mijn leven....ook dat van Rob en dat van Minke, Wiebe en Ties.
En voor mijn enig stuk bloedverwant, mijn broer Atte. En voor familie, vrienden en bekenden.
Vandaar deze blog...... via appjes, sms'jes en mailtjes is het lastig iedereen op de hoogte te houden
en deze blog kan iedereen lezen op de tijd dat het hen uit komt.

Fijn dat je mijn blog leest,
lieve groet,
Hansine