29/4

Net de longarts aan de lijn gehad.
De uitzaaiing zit er nog (ja, natuurlijk!) en is gegroeid van 3mm naar 5mm (logisch, zonder medicijnen).
De longarts gaat nu de chirurg bellen en zorgen dat ik opgeroepen word voor de operatie. Heb proberen aan te geven dat het voor mij belangrijk en motiverend is als ik zo snel mogelijk onder het mes kan, maar of dat enige zin heeft gehad betwijfel ik. Hij denk volgende week of de week daarna.
Ik wil zo graag op 18 mei naar de 85ste verjaardag van Tante Tineke Lettinga, want dat is tegelijkertijd een familiereünie en kennismaken met nieuwe partners van achternichtjes en
achterneef. Ook kan Guus daar 'zijn neus laten zien' als vriendje van Minke. Heel leuk natuurlijk!
En de week daarna wil ik zo graag mee kunnen naar het Wilken-familieweekend in Giethoorn.
Daar hebben ze bij het huis roeibootjes en als er iets is wat ik graag doe dan is dat roeien.
De vraag is natuurlijk of je als je net aan je long en ribbenkast geopereerd bent kan roeien......;-(
Soms schiet er even door mijn hoofd dat ik alleen de niet-leuke dingen kan doen en al het leuke nu aan mijn neus voorbij gaat. De negatieve stroom is dat dan even, maar ja, ik wil zo graag.....
Afwachten maar, time will tell.

28/4

Ja, het is weer zover. Bij het afspraak maken is niet gezegd dat ik, in verband met contrastvloeistof, nuchter moet verschijnen, en ik slik net de laatste hap van een lunch-boterham door.......
De afspraak was om 13.15 uur en nu moet ik in ieder geval wachten tot 14.30 uur voordat de CT-scan gemaakt kan worden. Ik zal het wel aan trekken, dit soort akkefietjes. Heel fijn ;-(

27/4 gedicht

Er staat een berg
voor mijn neus
Een natuurlijke reus

Als ik naar de berg kijk
Zie ik veel mogelijkheden
Ik zie de uitdaging en
De kansen die mij
Geboden worden
En ook wat ik
Daarvan kan leren

Als ik naar de berg kijk
Zie ik vele gevaren
Ik zie de obstakels en
De risico's die ik
Daar kan lopen
En ook de angst
Die mij kan verlammen

Als ik naar de berg kijk
Zie ik groen en steen
Ik zie een mooi stukje natuur
Met eenvoud, puurheid
Ruigheid en schoonheid
En ook voel ik daar zo'n
Stevige oer-energie bij

Er staat een berg
Voor mijn neus
Deze natuurlijke reus
Bekijk ik met
Gemengde gevoelens


Hansine

27/4

Nederland is, op sommige plekken, zo mooi!!
Bij Waverveen, tussen Wilnis en Vinkeveen, ligt het natuurgebiedje Waverhoek waar je een rondje van 2,5 kilometer op onverhard pad kan lopen. Je loopt tussen de schapen (en schapendrollen) met zicht op het water met water- en moerasvogels, nu met jongen of op het nest. Nieuw leven, mooie tijd van het jaar!
Rob heeft goede jeugdherinneringen aan de rietvogeltjes met hun vrolijke geluidjes. Als weidevogelliefhebber geniet hij ook veel van de kieviten, grutto's, scholeksters en tureluurs.
Mijn goede jeugdherinneringen liggen bij de watervogels. Ik geniet enorm van futen, meerkoeten en waterhoentjes. Vooral de klaaglijke roep van een meerkoetenjong klinkt als muziek in mijn oren :-)

26/4

Dit was mijn conditietraining voor vandaag en mijn quality-time met Rob. Een klein natuurgebiedje, De Groene Jonker, bij Nieuwkoop en dus precies groot genoeg voor mijn conditie. Het rondje is 3,3 kilometer met heerlijk uitzicht over water met watervogels en moerasvogels, terwijl je hun geluiden hoort en de wind en de zon voelt
Daarna in Nieuwkoop, op een terras, een patatje gegeten en een ijsje toe.
Heerlijk even samen, met rust, ruimte en niets hoeven.
Dat is, een beetje, opladen voor wat er allemaal weer gaat komen....

25/4

Ik ben ontslagen.......
Hihi.....door de gynaecoloog!
Dus dat is vast een arts waar ik (in principe) niet meer terug hoef te komen.
Verder zijn er nog artsen genoeg waar ik wel terug zal komen, dus geen nood!
Nu eerst weekend! Heb meer een vakantiegevoel, misschien gaan we wel wat op pad, lekker!!
Fijn weekend, enjoy!!

24/4

Een uitzaaiing hebben is niet handig, maar een hele kleine uitzaaiing is nog onhandiger.
De uitzaaiing in mijn long was op 20/3 drie millimeter. Hierover zegt de chirurg dat het risico is dat hij het misschien niet helemaal of helemaal niet weg haalt. Tja, met dat risico weet ik niet of ik me wel wil laten opereren....... Dikke stress bij opname en operatie en dan zou het voor niets zijn?? Of moet het nog een keer?!
Een stap naar meer duidelijkheid is nog een CTscan laten maken. Dit gaat a.s. maandag gebeuren. En dan maar weer zien hoe het verder gaat en waar ik voor ga kiezen....

23/4

Aan de ene kant is het nog steeds raar om niet te werken, om op die manier niet nuttig te zijn voor ons gezin en voor de maatschappij. Het ochtendritueel van ons gezin is gericht op weggaan, alleen gaat iedereen behalve ik. Voelt nog vaak ongemakkelijk, heb het dan nodig om mezelf geruststellen. Ik kan nu niet werken en ik heb een ander doel dat veel belangrijker is dan werken!
Dus probeer mijn dagen te vullen met conditietraining (haha ;-) ), rust en huishoudelijke nuttigheden. En zorgen voor ons Prozacje op vier pootjes....
(Prozac is een antidepressiva en Evi, onze blije tuinkat,
helpt inderdaad om vrolijker te zijn en te blijven)

De conditietraining bestond vandaag uit naar de stad fietsen en wat winkelen. Ik ben fan van de RecShop en De Kijkdoos. Ja, tweedehandswinkels! Even zoeken, maar dan vind je vaak leuke kleding voor een mooie prijsje. Een goed doel, vind ik, een tweede leven voor miskopen en kledingstukken die niet (meer) gedragen worden.
Hier komt mijn idealisme weer om de hoek kijken (en mijn portemonnaie ;-) )
Nu ben ik er moe van en lig op de bank te hangen met een kopje thee.

22/4

10.15 uur.
Daar zit ik dan weer in een wachtkamer in het UMCU. Het enige verschil is dat ik nu alleen gekomen ben en zelf gereden heb. Heeft ook wel weer wat; zelfstandig op pad zijn :-)))
Zometeen blazen en heel, heel diep inademen. Tenminste voor zover mijn buik het toelaat.

13.00 uur.
Ben alweer even thuis. Het blazen en inademen ging zoals verwacht; hier ben ik (zo ie zo) niet zo goed in... Maar goed, de longfunctietest-mevrouw was tevreden (nadat geregeld iets overnieuw moest). Het ging goed met mijn buik overigens.
Van de Ventolin-puffen, vooraf aan dit onderzoek, word ik altijd een beetje suffig dus heb eerst maar even wat gedronken voor ik naar huis ging rijden. Een lekker kopje thee met een tompouce, want ik wil wel even vieren dat ik lekker helemaal zelfstandig dit ziekenhuisbezoek heb kunnen doen (zo is er altijd wel wat te vieren toch?)
Nu maar afwachten wat er morgen uit het artsenoverleg komt en wanneer ze mij daarover bellen. Hopelijk bellen ze morgen en hebben ze een (voorlopige) operatiedatum...

17/4 gedicht

Op de fiets
Haren in de wind
Dat is wat ik
zo lekker vind

Die frisse wind
Vol met zuurstof
Door mijn neus
Naar mijn hele lijf

Mijn ogen zien
Fris lente-moois
Een strak blauwe lucht
En nestelende vogels

Stralen van de zon
Verwarmen mij
Rond mijn hart
En overal

Buiten bewegen
Alles komt op stroom
Dag afvalstoffen
Hallo nieuwe energie

Als je dat kan doen
Als je dat kan voelen
Als dat je blij kan maken
Dan ben je in het nu
En aanwezig in je lijf

Hansine

15/4

Mijn schoonvader verblijft nog tussen de witte lakens. Via obstipatie en een eventuele galsteen zijn we nu aangeland bij een bacterie in zijn bloed. Hiervoor krijgt hij antibiotica en we hopen maar dat dat snel zijn werk doet zodat hij snel weer met zijn Jo mee naar huis mag.
En ik? Ik heb moeite om deze tijd tot de longoperatie door te brengen. Er is tijd genoeg voor leuke dingen zoals fietsen, cake bakken, koffieleuten, naar de stad etc etc en ik zie alleen maar de opname, operatie en m'n tas pakken voor me. Wat me er niet vrolijker op maakt eerlijk gezegd.
Zie vreselijk tegen de operatie en de opname op. Weer de narcose en het spugen daarna. Weer al die toeters en bellen aan mijn lijf, die er ook allemaal weer een keer uit moeten...  Weer van huis zijn, 't lijkt wel of ik dan heimwee heb. Weer in zo'n minder comfortabel bed en misschien ook weer die afschuwelijke plastic kousen. Hierover ga ik nog bellen en vragen of die weer aan moeten, als ze moeten dan ga ik op zoek naar (meer) katoenen kousen. Die akelige zweterige dingen van lies tot en met tenen zijn een te heftige prikkel voor mij.
Kortom ik zie het even niet zo zonnig, ik wou dat het al achter de rug was. Dan kan ik opbouwen en naar het Wilkweekend en de zomervakantie toe leven.

13/4

Mijn schoonvader is opgenomen in het ziekenhuis, er is nog niet helemaal duidelijk wat hem scheelt. Om hem in dat ziekenhuisbed te zien liggen doet me wel wat, want hij is nog veel meer ontheemd dan een 'gezonde' patiënt.


Jan van der Wilk sr.

Jan, een oorlogskind
Van jongs af aan hard gewerkt
Eerst voor zijn moeder en broers
Later voor zijn vrouw en kinderen

Jan, een sterk man
Hielp zijn vrouw waar hij kon
Regelde alle zaken en klussen zelf
En was voetbal-leider bij WDS

Jan, hielp graag
Onbetaalbaar, zoveel hij deed
Voor anderen en voor zijn kinderen helemaal
Sauzen, timmeren, behangen, schuttingen zetten,
op kleinkinderen passen etc. etc.

Jan, ging er graag op uit
Op de motor met Jo achterop
In de auto met vijf kinderen op de achterbank
En weer samen, vele kilometers op de fiets

Jan, een trots man
Die zich niet graag liet kennen
Alles zelf uitzocht tot het klopte
En dat deed zonder klagen of vragen

Jan, steeds meer verdwijnend
Uit ons leven en uit zijn eigen bestaan
Onze Jan, de zelfstandige man
Heeft nu hulp nodig, bij alles wat nog kan

Jan, onrustig verstrikt
In de mazen van het Alzheimer-net
Niet kunnen doen wat hij altijd deed
Zo boos, verdrietig en pijnlijk
Omdat hij zich dat, nu nog, realiseert

Jan, de man
Die zich vastklampt aan zijn Jo
Zijn vrouw, zijn hoofd, zijn 'allessie'
Zo dichtbij zijn ze, en toch ook al
Zo ver van elkaar verwijderd


Hansine

11/4

Gisteren belde de longarts om door te geven dat er toch voor de operatie een longfunctietest gedaan moet zijn. Om na de longoperatie het restvolume te kunnen vergelijken, tja statistieken en protocollen he!?! Een afspraak gekregen voor dinsdag 22/4. De uitslag wordt dan de volgende dag meegenomen in het teamoverleg waaruit dan een operatiedatum zal komen. Hoop dat het niet te lang op zich laat wachten, omdat ik het maar liever weer achter de rug heb. En omdat het familieweekend in zicht komt en ik daar eigenlijk gewoon heen wil kunnen gaan. Veel zal ik niet kunnen, maar er zijn is soms al genoeg (of moet je genoegen mee nemen).
Ook de oncoloog belde om te vragen hoe het gaat. Zij had, in haar enthousiasme, de eerste longfunctietest geregeld zo bleek, en voelde zich schuldig dat ik voor niets daar geweest was. En terecht natuurlijk.....geintje!!!
Het afbouwen van de Prednison is voelbaar. Mijn lijf is moe en tegelijkertijd alert en in de actie-stand, wat me onrustig maakt en zorgt dat ik niet zo goed slaap. Ook wat hoofdpijnerig en misselijk ervan.
Morgen een belangrijke dag: Ties kan met zijn elftal (C1 VEP Woerden) kampioen worden! Moeten ze wel even winnen.........spannend! Rob en ik gaan natuurlijk kijken en aanmoedigen.

11/4 gedicht

Donker en grijs
Niet op stroom
Levens-wijs
Op zoek naar licht
En luchtigheid

Donker en grijs
Korte ademweg
Levens-eis
Op zoek naar grond
En stevigheid

Donker en grijs
Leven in hoofd
Levens-reis
Op zoek naar lijf
En stroming

Donker en grijs
Breekt open
Levens-blij's
Op zoek naar lust
En leven


Hansine

9/4

Misschien ben ik te precies, te vol verwachting, te goeder trouw, te hoopvol?
Vandaag naar het UMC Utrecht voor een longfunctietest...
Hoe kan het nou gebeuren dat ik daar al op de stoel zit, na gepuft te hebben met Ventolin, terwijl dit pas zes weken na een grote buikoperatie mag plaats vinden??
En hiernaar niet gevraagd is. Ik heb zelf vertelt dat ik pas twee weken geleden een grote buikoperatie heb ondergaan, want ik dacht dat ik het blazen nooit goed zou kunnen doen en wat heb je dan aan die uitslag?
Momenten waarop dit aan het licht had kunnen komen:
1) De oncoloog heeft overleg gehad met een longarts. Hier zou ik toch denken dat bovenstaande in dit contact naar voren had kunnen komen.
2) Een assistente belt mij om de afspraakdatum en tijd door te geven. Heb haar gevraagd of dit twee weken na een grote buikoperatie handig is om te doen en of een week later nog verschil zou maken. Zij had geen idee en moest alleen maar de afspraak maken.
Ben toch eigenlijk geschokt over zulk soort voorvallen. Een mens is foutelijk, een fout is menselijk, ik weet het, maar... je zal maar flink gaan blazen, omdat niemand het in de gaten heeft, en je buikwond beschadigen.
Maar goed, geen longfunctietest dus.
Wel een longarts gesproken. Hij heeft mijn vragen beantwoord en ik geloof dat ik toch liever op vakantie ga! Hihi, grapje. Oh ik meen het wel, maar dat gaat natuurlijk niet.
Ze gaan geen ribben zagen, maar ze uit elkaar duwen (brrrrr, pijnlijk!), krijg weer een ruggeprik (plus katheter), plaatsen ze een drain (afvoer lucht en vocht) en mag ik een dag op de IC verblijven (oeps, zo serieus?!). Verder zal ik, in principe, geen blijvende gevolgen overhouden aan dit wigje uit mijn long nemen. De risico's zijn, zoals bij elke operatie, een bloeding of een infectie. Na de OK helpt een fysiotherapeut mij in het ziekenhuis herstellen en thuis kan ik zelf ademhalingsoefeningen doen.
Een thorax-chirurg opereert mij en de vraag is of ik nog op zijn spreekuur moet verschijnen. Ik word hierover nog gebeld. En ook of ik in plaats van de longfunctietest eventueel een fietstest moet doen. Dan hebben ze toch iets als conditiemeting/longinhoudmeting van voor de OK. Dat willen ze graag namelijk ;-)
Goed, terug naar deze middag met de zon, de tuin en de kat, want dat maakt weer vrolijk!
Maak er een fijne avond van!! Groetjes.

7/4

Mijn looprondje vandaag maar eens een stuk uitgebreid en dat ging, heel rustig aan, prima. Daarna rusten op de bank tot de Buuv kwam. Uiteindelijk bij haar gezellig zitten kletsen onder het genot van een bakkie koffie. Eenmaal thuis geluncht met brood en gekregen verkwikkende soep, was lekker!
Na de hele ochtend op toch wel een moe lijf, maar geen zin om naar bed te gaan. Veel te mooi weer!!
Dus op de bank een opgenomen film kijken, terwijl de poes zich in de tuin vermaakt.
Een leuke en spannende film dus kon goed blijven liggen en ontspannen. Nog nagenietend van het verhaal zin om weer in aktie te komen. Eens kijken of fietsen al lukt. Dus even een klein ritje naar het winkelcentrum gemaakt en dat viel niet tegen. Nog even en ik haal 't wel weer naar de stad dan kan ik mooi weer wat winkelen. Daar heb ik zin in.
Woensdag naar de longarts en vooraf een longfunctietest doen. Ben benieuwd, want 't gaat elke dag beter, maar topfit ben ik natuurlijk niet. Vandaag ook maar eens in mijn (ziekte)schrift de vragen aan de longarts opgeschreven. Poe poe, wat heb ik hier allemaal geen zin in. Hoe doet een mens dit???
Inmiddels leven we 5 maanden in spanning en dat merk je toch wel. Er is nog rek in ons incasseringsvermogen, maar 't rekt niet meer zo makkelijk. Er komt meer weerstand op en dat voel ik duidelijk. Hoe zorg je dan dat je toch zo goed mogelijk dit volgende traject in gaat?? Op dit moment weet ik het even niet. Ben druk met opknappen, aansterken, conditietraining, ineens in de overgang zijn, de prednison afbouwen, hulp nodig hebben en een volgend traject in stappen. Het is veel, heel veel tegelijk. En toch hoop ik dat ik, voor ik opgenomen word, weer wat meer spirit gevonden heb.

6/4 gedicht

Het regent

Het regent
Ons poezenbeest
Heeft dat niet door
Zij vraagt en klaagt
'Ik wil naar buiten!'

Het regent
Onze viervoeter
Mag naar buiten
En ze gaat, maar
Is o zo snel weer terug

Het regent
Onze zwart-witte Evi
Houdt niet van nat
Maar probeert het
Keer op keer

Het regent
Ons kattenbeest kiest
Toch eieren voor haar geld
En kijkt vanaf de bank
Of de regen al stopt

Het is droog
Evi waagt het weer
En loopt op hoge poten
Enigszins gebelgd
Door de nog natte tuin


Hansine

5/4

Elke dag gaat het een beetje beter en dat voelt fijn. Ik rommel alweer meer dan de dokter mag weten, maar het gaat goed en ik rust ook als dat nodig is. Verder loop ik elke dag het rondje om het water bij ons achter. Ook probeer ik zo gezond mogelijk te eten, mijn vitaminepilletjes te nemen en veel te drinken. Alles om maar snel op te knappen, zodat ik weer meer kan lopen, fietsen, boodschappen doen, naar de stad etc etc. En om zo goed mogelijk de volgende operatie in te gaan, maar eigenlijk denk ik daar liever nog niet zo aan. Dat lijkt me namelijk nogal heftig en zwaar...
Vandaag de dames van de ReaderCoach op bezoek gehad. Heerlijk was dat. In alle rust contact hebben en genieten van het samen zijn. Dank dames! Mij heeft het warmte, openheid en positieve energie gegeven. En is, wat mij betreft, zeker voor herhaling vatbaar!
Gisteren de uitslag van het weefselonderzoek gehad. Alleen in het vetschort zaten melanoomcellen en de eierstokken en de baarmoeder waren schoon. Dus een uitslag zoals gehoopt, top!
Nu verder van het weekend genieten!!

4/4 gedicht

Vertroebelde helderheid
Lusteloze wil
Ontkrachte levenslust
Zwaar vooruitzicht
En eigenlijk
Maar een wens:
Kop in het zand!

Verzwakt lichaam
Verwelkte spieren
'Openbare' buik
Herstellend bewegen
En eigenlijk
Maar een doel
Vrijheid in actie

Tollende gedachten
Vastgebeten moeten
Lichtelijk moedeloos
Even niet meer weten
En eigenlijk
Maar een vraag
Hoe ga ik dit doen?

Bundelende krachten
Structurerende gedachten
Leven in het nu
Loslaten wat kan
En eigenlijk
Maar een idee
Bij mezelf blijven
In ja naar leven
Want waarschijnlijk
Heb ik nog even.


Hansine

3/4

Weer thuis, lekker alles eigen, in eigen sfeer en met de mijnen.
Ontstressen van de operatie en verblijf in het ziekenhuis. Ik wist niet waar ik aan begon, maar nu weet ik wat het inhoud en dat is niet niks. Toch wel jammer dat je dat dan weet en ook weet dat je dat nog een keer aan moet gaan...
Met een week of 4 (of 5) is het de bedoeling dat ik aan de uitzaaiing in mijn long geopereerd word. Dat is niet zo'n grote operatie als mijn buik, maar toch een verblijf van 5 tot 7 dagen. Dus met wat ik nu weet: veel te lang :-(  Helaas helpt geen lieve vader of moeder hier aan en zal ik er door heen moeten om 'schoon' te worden verklaard, maar het valt me zwaar!
Mijn gevoel loopt achter of zo. Ik kan (nog) niet blij zijn om alle positieve berichten over mijn gezondheid. Het voelt meer nog als verwarrend. Eerst ging ik 'bijna' dood en nu 'staan de artsen te juichen' maar durven niets te zeggen over tijd van leven. Dat voelt dan eigenlijk als een gat, niet weten waar je aan toe bent, tijd krijgen en nu (nog) niet weten wat je daar mee moet. De huisarts verwoordde het als:"je had het (leven) al afgesloten". Ik denk dat ik inderdaad de luiken al toe had gedaan en daar, hoe pijnlijk en verdrietig ook, al aardig vrede mee had. Nu mag dat teruggedraaid, maar ik kom er nog niet aan toe. Het herstellen nu en alweer vooruit kijken naar longfunctietesten en bezoeken aan de longarts plus de operatie staan het nog in de weg.
Vandaag doorgebracht in de bloemenzee thuis :-), dank aan de gulle gevers!, en wat gerommeld en gerust. Zelfs ons watertje achter wandelend gerond. Vond het spannend, zou ik het halen? Maar met Rob naast me is het mooi gelukt en door het buiten zijn en bewegen voelde ik me lekkerder in mijn lijf en hoofd.
Morgen haalt de huisarts de laatste krammetjes uit de huid van mijn buik. 't Kan maar weer gebeurt zijn.... En de gynaecoloog belt door wat het weefselonderzoek van de uit mijn buik verwijderde cellen opgeleverd heeft. In principe allemaal melanoomcellen, maar je weet maar nooit...

2/4

Yes, naar huis vandaag!
Laatste nacht. Niet zo lekker geslapen, kort, en bed is niet zo comfortabel als ons waterbed thuis. Verder geeft de spijsvertering wat klachten: wat buikpijn, wat misselijk enzo.
De kamer is inmiddels weer anoniem geworden. Alles terug in de tassen en de laatste keer getraind voor thuis ;-)
Nu nog lunchen, rusten en dan komt Rob me halen. Tenminste dat hoop ik... geintje!
Ben benieuwd hoe Evi zal reageren als ik thuis kom.
Heerlijk om weer op de bank te kunnen zitten met iedereen om me heen. En gewoon even te kunnen vragen hoe t gaat en wat er speelt.
En ik hoop dat ik energie genoeg heb om de tuin in te kunnen. We gaan t zien en beleven...

1/4

Ik heb niet zoveel tekst vandaag.
De hele dag last van op gang komende darmen gehad.
Vanmiddag met Winny lekker buiten geweest.

Vandaag maar even tekst van een ander: