Mijn schoonvader is opgenomen in het ziekenhuis, er is nog niet helemaal duidelijk wat hem scheelt. Om hem in dat ziekenhuisbed te zien liggen doet me wel wat, want hij is nog veel meer ontheemd dan een 'gezonde' patiënt.
Jan van der Wilk sr.
Jan, een oorlogskind
Van jongs af aan hard gewerkt
Eerst voor zijn moeder en broers
Later voor zijn vrouw en kinderen
Jan, een sterk man
Hielp zijn vrouw waar hij kon
Regelde alle zaken en klussen zelf
En was voetbal-leider bij WDS
Jan, hielp graag
Onbetaalbaar, zoveel hij deed
Voor anderen en voor zijn kinderen helemaal
Sauzen, timmeren, behangen, schuttingen zetten,
op kleinkinderen passen etc. etc.
Jan, ging er graag op uit
Op de motor met Jo achterop
In de auto met vijf kinderen op de achterbank
En weer samen, vele kilometers op de fiets
Jan, een trots man
Die zich niet graag liet kennen
Alles zelf uitzocht tot het klopte
En dat deed zonder klagen of vragen
Jan, steeds meer verdwijnend
Uit ons leven en uit zijn eigen bestaan
Onze Jan, de zelfstandige man
Heeft nu hulp nodig, bij alles wat nog kan
Jan, onrustig verstrikt
In de mazen van het Alzheimer-net
Niet kunnen doen wat hij altijd deed
Zo boos, verdrietig en pijnlijk
Omdat hij zich dat, nu nog, realiseert
Jan, de man
Die zich vastklampt aan zijn Jo
Zijn vrouw, zijn hoofd, zijn 'allessie'
Zo dichtbij zijn ze, en toch ook al
Zo ver van elkaar verwijderd
Hansine
Jee Hansine, wat treffend weer, krijg het te kwaad mee, maar is wel weer een houvast voor later. Om terug te lezen hoe het ook al weer was. Fijne dag misschien zie ik je eventueel nog, ben om ongeveer 16.00 in het ziekenhuis X Helga
BeantwoordenVerwijderen