Mijn schoonvader verblijft nog tussen de witte lakens. Via obstipatie en een eventuele galsteen zijn we nu aangeland bij een bacterie in zijn bloed. Hiervoor krijgt hij antibiotica en we hopen maar dat dat snel zijn werk doet zodat hij snel weer met zijn Jo mee naar huis mag.
En ik? Ik heb moeite om deze tijd tot de longoperatie door te brengen. Er is tijd genoeg voor leuke dingen zoals fietsen, cake bakken, koffieleuten, naar de stad etc etc en ik zie alleen maar de opname, operatie en m'n tas pakken voor me. Wat me er niet vrolijker op maakt eerlijk gezegd.
Zie vreselijk tegen de operatie en de opname op. Weer de narcose en het spugen daarna. Weer al die toeters en bellen aan mijn lijf, die er ook allemaal weer een keer uit moeten... Weer van huis zijn, 't lijkt wel of ik dan heimwee heb. Weer in zo'n minder comfortabel bed en misschien ook weer die afschuwelijke plastic kousen. Hierover ga ik nog bellen en vragen of die weer aan moeten, als ze moeten dan ga ik op zoek naar (meer) katoenen kousen. Die akelige zweterige dingen van lies tot en met tenen zijn een te heftige prikkel voor mij.
Kortom ik zie het even niet zo zonnig, ik wou dat het al achter de rug was. Dan kan ik opbouwen en naar het Wilkweekend en de zomervakantie toe leven.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten