28/5

Ergens, waar ik wel eens langs kom, staat een huis dat 'rust is elders' heet.
Zo voelt mijn leven ook wel een beetje...
Gisteren belde namelijk de oncoloog met de vraag hoe lang ik nu geen melanoom-medicijnenen slik? Nou, sinds 20/3, want op 27/3 ben ik aan mijn buik geopereerd en ik moest 7 dagen van te voren stoppen. Dus als er nog melanoomcellen in mijn lijf zitten, dan hebben ze ca. 2 maanden de tijd gehad om te groeien. Volgens de oncoloog dus tijd om weer eens een CT-scan te maken van buik en borst. Dus zo snel na de tweede operatie gaan we alweer een spannend moment tegemoet, want als er melanoomcellen gevonden worden zal ik of weer aan de medicijnen moeten of weer geopereerd worden misschien. Pfffff, moet er nog ff niet aan denken!!!
Gisteren en vandaag een stukje gefietst. Lekker voelt dat weer, maar voel ook mijn conditiegebrek en ademhaling. Tussen twee ribben zit nu een litteken, dus die tussenribspier rekt niet mee als ik dieper inadem en dat voel ik. Het trekt wat en voelt asymmetrisch, maar dat zal wel wennen of het gaat vanzelf over.

26/5

Zo, weer thuis. Was een fijn weekend met gezelligheid, samenzijn, drukte, mooi weer en afleiding. Ik ben heel blij dat ik mee kon (tenslotte pas 1,5 week geleden geopereerd ;-) ). Het was vooral een fijne gezonde afleiding van het thuis zitten, van de gang naar het ziekenhuis, de sfeer daar en gewoon van (de stress/strijd van) het ziek zijn.
Ik heb wel flink wat paracetamollen geslikt en ben 's middags gaan slapen (broodnodig!). Verder was ik van alle, zorg- en huishoudelijke, taken ontheven, dus kon mijn energie gebruiken om op te zijn, wat te kletsen, wat rond te lopen en mee te gaan fluiterboten ( ik fluisterboot, jij fluisterboot, hij ....). Het was heerlijk op het water. Lekker warm, mooi wijds landschap en de mooie, maar heel drukke, toeristische vaart door Giethoorn met mooie huizen, tuinen en, natuurlijk, de bruggetjes.
Nu weer thuis en dus valt er weer het een en ander op te ruimen. Daar zal ik mij vandaag eens over buigen. En dan even kijken hoeveel energie ik dan nog heb. Wil ook wel graag weer naar het winkelcentrum kunnen lopen en naar de stad kunnen fietsen, maar alles op z'n tijd!

24/5

Hmmm, de cake was heerlijk! Met appel en kaneel en zeker niet te droog.
Vandaag met Rob een ommetje met de auto gemaakt. Heerlijk al dat groen! En ooievaars gezien zowel in de lucht als op het nest. Dat zijn toch van die mooie oerbeesten.
Ben aardig moe, want heb vannacht niet zo goed geslapen, maar daar vanmiddag wat van ingehaald.
Rob is Chinees eten aan het halen. Dat is lang geleden dat wij dat aten, dus heb er zin in!
Vanavond gaat zwager Jan dia's laten zien van de Wilkjes (vader, moeder, 4 zonen en 1 dochter) toen ze jong waren. Hilarisch, met hele lange haren, super strakke broeken en blitse auto's. Dat word lachen!!

23/5

Het beslag staat in de oven om een cake te worden. Wiebe wilde eigenlijk niet bakken, maar vanochtend hoefde hij pas laat naar school en heeft met plezier geholpen. En vooral het aflikken van de spatel en het uitlikken van de kom gaf een tevreden glimlach, mmmmmm lekker!
Onze Buuv is vriendjes aan het worden met Evi, en Evi kijkt dat met gemengde gevoelens aan. Ze is niet onwelwillend, maar snap ook niet wat die 'vreemde mevrouw' nou eigenlijk wil. Toch zullen ze vast goede vriendjes worden, want mochten wij eens weg gaan dan krijgt Evi eten van de Buuv en de liefde van een kat gaat vast ook door de maag!
Tegen de verveling en omdat ik nog niet zo mobiel ben heb ik bedacht dat ik wel weer eens foto's kan gaan nemen. Van de tuin, van de kinders misschien (zouden ze dat goed vinden?), van Rob (die wil eigenlijk ook nooit....). We hebben gelukkig een ver-weg-dichtbij-haal-lens, dus komt allemaal goed, hihi.
Ja, de oven roept, ik ga kijken of de cake gaar is. Groetjes en een fijn weekend allemaal!

22/5

Van lieverlee neemt de pijn af en gaat het bewegen wat makkelijker. Ben wel vreselijk moe. Dat ik 'narcose op narcose' heb gehad zal daar vast aan bijdragen, maar ook het minder goed slapen van de afgelopen tijd. Dus sukkelen we de dag maar een beetje door. De kat aandacht geven, de kattenbak verschonen, de vaatwasser legen, de eeuwige was plus vouwen en natuurlijk de tuin in. Oh en 's middags even naar bed :-(
Dit weekend gaan we het er van nemen, want we hebben aardig behoefte aan rust, ruimte en regelmaat. Dus uitslapen (tot 07.00 uur!), rustig koffieleuten/ontbijten en genieten van natuur en weer. En dit alles in een zeer rustgevend tempo.
Verder is er het voetbaltoernooi in De Meern, waar de C1van VEP gaat proberen punten te scoren, en is er de theorie- en praktijkles van het duiken, waar hard gewerkt wordt voor het diploma de eerste ster.
Fijn weekend alvast!

20/5

Zo eerst maar eens besloten meer paracetamollen te gaan nemen per dag. Toch wel erg onrustig en niet-ontspannen als je bij ademhalen pijn ervaart. Waarschijnlijk omdat ik wat meer beweeg gaat het ook meer pijn doen, dus daar ff iets aan doen!
Verder verveel ik me soms te pletter en kom ik weer uit bij de vraag: 'wat is het dat mij aangereikt word om te leren?' Ik kan nu niet wandelen, lang en hard. Ik kan nu niet fietsen, lang en hard om me beter en tevreden te voelen. Is dat de les? Verschuil ik mij daar achter? Wat zit daar dan achter/onder waar ik (nog) niet vrij en zonder oordeel naar kan kijken? Het antwoord is natuurlijk altijd: 'mijn pure ik', maar wat houdt dat precies in in dit geval? Ik denk dat wat Mandela in zijn inauguratierede zei, natuurlijk, ook voor mij geldt. Hij zei: "Onze grootste angst is niet dat we onvolmaakt zijn. Onze grootste angst is dat we mateloos krachtig zijn". Zo voelt het wel. Er zijn dingen waar ik wel goed in ben, denk ik, maar ik doe ze niet of veel te weinig. Durf daar (nog) niet voor te gaan staan. Waarom? Hoezo? Hiermee doe ik mezelf eigenlijk te kort. Ja, ik weet het wel, maar hoe geef ik daar een draai aan? Welke stappen kan ik zetten om vooruit te komen? Hmmmmm, genoeg stof om over na te denken en te voelen vandaag.....

19/5

Zo snel naar huis mogen is toppie! Maar t betekent wel dat je het thuis nog wat lastig hebt. Geen electrische verstelbaar bed, geen bel om een zuster te roepen en geen voedinsassistente die het eten naar je toe brengt. Verder heb ik nog gevoelige plekken zoals de wond en wondjes in mijn zij/rug, mijn rechter schouder van de houding op de OK en een ader in mijn linker pols is gevolg van een infuus. Kortom: t valt nog niet helemaal mee.

Heb wel een doel om naar toe te leven; het Wilkenweekend. Dus nu zorgen dat rust en actie in de goede verhouding zijn zodat ik zo snel mogelijk opknap en weer iets kan. Zoals vrijdag 1,5 uur in de auto zitten en daarna hangend, rustend en een beetje rondwandelend het weekend meemaken.

Gisteren heb ik me ook stierlijk zitten vervelen toen Rob en de kinders naar de verjaardag van Tante Tineke waren. Al mijn energie ging naar even lopen en wat te eten en drinken voor mezelf regelen. Dus maar wat tv gekeken en af en toe even de tuin in.

De planning voor vandaag is douchen en een rondje om het water lopen. Helaas laat mijn wandelmaatje het afweten, zij is werken. En bij thuiskomst hingen er ook geen ballonnen van haar aan onze voordeur, want ze was een weekendje weg. Toch redelijk onattent, vind je ook niet?? (Kan je wel hebben hè, Buuv, geintje!!)

Fijne zonnige dag allemaal! Groetjes.

16/5

Vandaag ging in een stroomversnelling: ik ben nu thuis! :-)))

15/5

Zo, daar ben ik weer. Terug op zaal en al zonder drain. Voel me goed, wel moe en af en toe pijn. Rob is net een poos geweest. Lekker vertrouwd, dat is zo fijn. Vanavond komt hij weer, samen met de kinderen.
Van de operatie allemaal positieve berichten. Nu dit achter de rug is kan ik ook weer blijdschap voelen. En heel veel opluchting!
Nog even tussen de witte laken en dan lekker weer naar huis. Zonder operatie in het vooruitzicht deze keer, hoera!!
Enorm bedankt voor alle berichtjes met wensen en steun, voor alle kaarsjes die gebrand zijn, voor het bidden en duimen, en voor de bloemetjes. Dit alles deed en doet mij enorm goed!

Berichtje van Rob

Net de opererend arts gesproken.
De operatie is goed gegaan. Hij heeft via een kijkoperatie een klein stukje long verwijderd met daarin de uitzaaiing.
Er was weinig bloedverlies en de long heeft hij weer goed kunnen sluiten. De long vulde zich weer goed.
Kortom operatie geslaagd!
Hansine ligt nu op de uitslaapkamer en gaat straks voor 1 nachtje naar de medium-care afd.
Ik ga straks weer naar haar toe.
Gr Rob

14/5

De verveling slaat toe. Na redelijk geslapen te hebben (lang leve de oxazepam) heb ik nu gedoucht, ben aangekleed en heb een 'bakkie' koffie gedronken. Daarna stiekem ontsnapt, zonder gevolgen gelukkig, om even te lopen. Met de trappen naar beneden gegaan en met een rondje hal weer terug naar boven gelopen.
Nu moet ik wel op mijn plek blijven, want er moet nog iets met de Prednison, alleen is nog niet helemaal duidelijk wat. Ik heb dinsdag, gisteren, de laatste 2,5 mg tablet ingenomen nu is de vraag of ik nog voor de OK een stressschema Prednison moet krijgen of niet. Het grijze gebied van net wel of nog net niet helemaal afgebouwd. Wel interessant, ben benieuwd.
Rob komt zo nog even buurten. Hij zal onderweg zijn nu, nadat hij de kinders thuis uitgezwaaid heeft.

13/5

Bed gekregen, kasten ingericht en kennis gemaakt met mijn kamergenoten. De wens om een eenpersoonskamer te hebben is niet helemaal gelukt, het is een vierpersoons geworden.  Ik kijk, indirect (lig bij de deur, niet bij het raam), weer op de weg die naar het ziekenhuis gaat.
Ben blij met en gesterkt door alle wensen voor mij, Rob en de kinderen, dank jullie wel!!!

13/5 gedicht 2

'Moeders'

Een voor een schuiven
De kinders bij haar aan
Voor het ontbijt
Voor het maken van hun lunchpakket
Voor een, nog wat slaperig, babbeltje

Ieder op zijn of haar tijd
Zegt haar, gehaast of gerust, gedag
Stapt de grote wereld in
En gaat deze dag beleven

Zij blijft achter in de stilte
Alleen de kat miauwt soms wat
Het lijkt zo gewoon, zo vanzelf
Voor mij is het wel bijzonder
Want 'moeders' blijft nog (l)even


Hansine

13/5 gedicht

Straks

Straks kan ik zeggen
Ik ben ziek geweest

Straks kan ik zeggen
Ik heb kanker gehad

Straks kan ik zeggen
Ik heb nog een heel leven voor me

Straks
Als er keer op keer
Een scan gemaakt wordt

Straks
Leven met gezonde hoop
Op nog lang aards te mogen zijn

Straks
Me inzetten om mijn wensen,
Dromen en verlangens waar te maken

Straks....

Tot de melanoomcellen
Mijn aandacht weer opeisen




Hansine

12/5

Voor wie verlegen zit om wat praktische gegevens:

Nu nog niet helemaal volledig, maar
zal dit dinsdag aanvullen als ik meer weet.

Kan WhatsApp ontvangen, maar is niet helemaal betrouwbaar!! 
Wel sms, email en blogberichten.

Donderdag kan ik nog geen bezoek ontvangen,
maar waarschijnlijk vanaf vrijdag wel.

Mijn bezoektijden  :    ...................
                       

Postadres: UMC Utrecht
                    T.a.v. Hansine Lettinga
                     Verpl.afd. B 3 West  kamer 22
                  Postbus 85500
                  3508 GA Utrecht

Adres ziekenhuis: Heidelberglaan 100,
                              3584 CX Utrecht

Looproute van parkeergarage naar mijn bed:

  Vanuit parkeergarage volg bordjes 'ziekenhuis'
  Door de draaideur het ziekenhuis in
  Loop aan de linker kant langs de balie en loop rechtdoor langs de winkeltjes
  De gang blijven volgen naar rechts (lange gang met links ramen)
  Aan het eind zijn er liften, ga naar de 3e verdieping.
  Uit de lift rechtsaf naar Longziekten
  Helemaal achter in de gang kamer 22.

12/5

Bloed laten prikken, een longfoto laten maken en meer duidelijkheden gekregen. Zo zal ik waarschijnlijk 5 dagen niet verder dan 4 stappen van mijn bed kunnen doen door de drain waarvan het pompgedeelte aan de muur bevestigd is. En daarnaast ongemak ondervinden van de morfine-ruggeprik-pomp, een infuus en een katheter. Nog net geen dwangbuisje ;-)
Woensdag zal ik rond 11.00 uur geopereerd worden en daarna word ik naar de medium care afdeling gebracht. Donderdagochtend kan ik, als alles goed gaat, naar de verpleegafdeling, waar ze proberen een eenpersoonskamer voor mij te hebben, maar niets kunnen garanderen natuurlijk.
Dus nu tijd om mijn tas in te gaan pakken!

11/5

Moederdag. Dik verwend en genoten van een lekkere lunch (voor sommigen ontbijt), frisse eigengebakken taart, een vrolijk bloemetje, een zeer gewenste turkoois hanger voor aan mijn ketting, maar vooral van dat het allemaal, met liefde, voor mij gedaan werd. Verder de eerste Moederdag met Guus, Minke's vriend, erbij; dat is leuk en gezellig!

Morgen weer serieus aan de bak. Om 9 uur melden bij de anaesthesist voor een gesprekje en vooronderzoek (bloed prikken en een röntgenfoto van mij longen). Daarna om 10 uur een gesprek met een verpleegkundige van de afdeling waar ik vanaf dinsdag opgenomen zal zijn. Toch maar even mijn stress van de vorige opname naar voren brengen. Kijken wat de mogelijkheden zijn...
Daarna thuis nog wat 'rommelen' zodat mijn tasje gepakt is en ik alles zo netjes mogelijk achter laat. Fijn voor de thuisblijvers?! Die hebben het al druk genoeg met de gewone dagbestedingen, de spanning en een patiënt bezoeken (ze zullen toch wel komen? ;-) )

P.S.: mocht je woensdag (weet nog geen ok-tijd) tijd en zin hebben dan hou ik me weer aanbevolen voor duimen, bidden, kaarsjes branden, healingsenergie stromen, dus eigenlijk voor alles wat een positieve, ontspannende en genezende invloed kan hebben. Bijvoorbaat heel veel dank!! XXX

9/5

De wereld ziet er, met wat oxazepam in je lijf, toch wel anders uit. Alles gaat wat langzamer, een beetje slow-motion-achtig en allerlei indrukken komen niet zo hard bij me binnen. Voor dit moment, voor deze tijd, is het wel even goed zo.

8/5

En toen ging de telefoon en was er ineens een afspraak; dinsdag (13/5) opname en woensdag (14/5) de operatie. Met frisse tegenzin ga ik het allemaal tegemoet. De oxazepammen heb ik inmiddels in huis, dus hopelijk brengen die wat rust in mij.
Weer een spannende tijd. We leven inmiddels al een half jaar in spanning, met nog af en toe een extra piek. Kon er aardig de spirit in houden, maar nu ben ik 'm kwijt. Is het te veel? Te lang? Te spannend? Ik weet het niet, maar hoop dat ie na de operatie van lieverlee weer terug komt.

5/5

Vandaag nuttige dingen gedaan als broeken wassen, was opvouwen, vaatwasser leeghalen, wat onkruid wieden en keien sjouwen, de poes de voortuin en oprit laten verkennen (heel leuk en spannend!). Daarna me een poosje vermaakt met huizen kijken op de site Funda. Blijft leuk, vooral de indeling van de huizen.
Al die tijd een wat ongedurig, bozig en een wat moedeloos, maar ook wat opgefokt, gevoel. Waarbij ik me afvroeg hoe ik daar weer vanaf zou kunnen komen....... Na een poosje peinzen bedacht ik me dat ik dan vaak aktief de natuur in ga, zodat ik meer ontlading, rust en berusting vind.
Dus een plannetje gesmeed: op mijn electrische fiets een rondje Kamerik, Woerdense Verlaat en Zegveld fietsen, dat is ca. 25 km (zie foto's). Tenslotte is het heerlijk weer; een koel briesje en een verwarmende, opvrolijkende zon.
Heerlijk onderweg om me heen gekeken. En genoten van de weiden met koeien, de mooie boerderijen, de bloemen, de vogels en de ruimte. Ja, hmmmmmm, de ruimte!
Dus nu moe, maar voldaan, even een stukje bloggen ;-)
Hieronder de route die ik gefiets heb in twee delen, want helaas weten Rob en ik niet hoe je een route-rondje geselecteerd krijgt met Google-maps op de I-Pad. (Iemand wel??).
Groetjes, fijne avond.

3/5 advertentie 2 ;-))

Gevraagd:

Dekbedovertrek, eenpersoons, met motief als op foto.

Ikea, Emelina Knopp.

Niet meer verkrijgbaar bij Ikea helaas

3/5 advertentie ;-)

Te koop of te ruil (bied maar iets leuks aan....)

Romantisch bed (zonder matras en beddengoed)

Boekenkast wit-ahorn met twee laden

Bureau wit-ahorn met bureau-stoel

                                                                      

2/5

Goed, als je graag iets wilt en je daar te veel op hoopt en/of vastpint dan heb je grote kans teleurgesteld te worden. En dat is dus het geval. In week 20 geopereerd worden betekent dat ik zo ie zo niet naar de verjaardag/reünie van Tante Tineke zal kunnen. En dat het familieweekend misschien nog wel haalbaar is, afhankelijk van de dag waarop ik geopereerd ga worden, dus hoeveel hersteltijd er tussen zit. Het raakt me allemaal behoorlijk....
Nu maar weer opnieuw bewust worden van hoe ik het vastgezet heb.
En inderdaad flink teleurgesteld (lees: depri)
Dus maar weer 'terug naar af', naar mijn pad en wat mij daar op brengt.
Open proberen te staan en in het nu blijven.
Dit weekend Rob wat helpen bij klussen in Minke's kamer en weer een wandelingetje in de natuur maken. Dan heb ik wat te doen, dat geeft afleiding en dan gaat de tijd sneller voorbij.
Het is stom, ik weet het, maar ik ben eigenlijk alleen maar aan het wachten......

1/5

In week 20 ga ik geopereerd worden.
Details komen later.