Zo eerst maar eens besloten meer paracetamollen te gaan nemen per dag. Toch wel erg onrustig en niet-ontspannen als je bij ademhalen pijn ervaart. Waarschijnlijk omdat ik wat meer beweeg gaat het ook meer pijn doen, dus daar ff iets aan doen!
Verder verveel ik me soms te pletter en kom ik weer uit bij de vraag: 'wat is het dat mij aangereikt word om te leren?' Ik kan nu niet wandelen, lang en hard. Ik kan nu niet fietsen, lang en hard om me beter en tevreden te voelen. Is dat de les? Verschuil ik mij daar achter? Wat zit daar dan achter/onder waar ik (nog) niet vrij en zonder oordeel naar kan kijken? Het antwoord is natuurlijk altijd: 'mijn pure ik', maar wat houdt dat precies in in dit geval? Ik denk dat wat Mandela in zijn inauguratierede zei, natuurlijk, ook voor mij geldt. Hij zei: "Onze grootste angst is niet dat we onvolmaakt zijn. Onze grootste angst is dat we mateloos krachtig zijn". Zo voelt het wel. Er zijn dingen waar ik wel goed in ben, denk ik, maar ik doe ze niet of veel te weinig. Durf daar (nog) niet voor te gaan staan. Waarom? Hoezo? Hiermee doe ik mezelf eigenlijk te kort. Ja, ik weet het wel, maar hoe geef ik daar een draai aan? Welke stappen kan ik zetten om vooruit te komen? Hmmmmm, genoeg stof om over na te denken en te voelen vandaag.....
Hoi Hansine,
BeantwoordenVerwijderenVan je blog gehoord van de collega's van chirurgie.
Wat heb jij veel meegemaakt de afgelopen tijd.
Ik hoop dat je snel opknapt en mee kan naar de Wilkendag en daarna in een stijgende lijn vooruit en echt beter worden.
Groeten van Berthe.
He Berthe, wat leuk een berichtje van jou. Ja, we zitten/zaten in een rollercoaster en dat valt niet (altijd) mee. Nu komen we hopelijk een periode, hoe lang weet niemand, in rustiger vaarwater.
VerwijderenGroetjes, Hansine
Hoi Hansine,
BeantwoordenVerwijderenFijn om te lezen dat de operatie goed is gegaan! Op naar de familiedag! Als je je nou weer eens verveelt, bel me dan. Kunnen we een (korte) wandeling maken. (Op de fiets hou ik je waarschijnlijk niet bij!).
Liefs, Margriet