En toen ging de telefoon en was er ineens een afspraak; dinsdag (13/5) opname en woensdag (14/5) de operatie. Met frisse tegenzin ga ik het allemaal tegemoet. De oxazepammen heb ik inmiddels in huis, dus hopelijk brengen die wat rust in mij.
Weer een spannende tijd. We leven inmiddels al een half jaar in spanning, met nog af en toe een extra piek. Kon er aardig de spirit in houden, maar nu ben ik 'm kwijt. Is het te veel? Te lang? Te spannend? Ik weet het niet, maar hoop dat ie na de operatie van lieverlee weer terug komt.
Wat een spanning weer. Het houdt niet op voor jullie! We leven en denken met jullie mee. Groeten van de Zandwijkers.
BeantwoordenVerwijderenWat dichtbij ineens, heel veel sterkte volgende week! Ik vind het niet zo gek dat je het heel zwaar hebt, het is alsof je al maanden aan het bergbeklimmen bent, en elke keer als je denkt dat je de top gehad hebt, dan ligt daar weer een berg om tegen op te zien. Hopelijk is dit nu voorlopig de laatste, en kun je daarna herstellen, en vooruitkijken naar juist weer steeds meer kunnen! Groetjes, Anneloes
BeantwoordenVerwijderen