28/11

Kon de slaap niet zo vatten. Heb een uur of drie geslapen.
Was ook, na 5 uur op de EHBO hangen, pas rond half twaalf op mijn kamer ('s morgens om 06.00 uur opgestaan om vroeg te zijn voor het bloedprikken). Daarna moest het infuus nog komen, een half uur doorlopen met piepend eindsignaal en een kwartiertje doorspoelen ook met piepend eindsignaal waarvoor de zuster moet komen. Toen was het tegen 0.30 uur. Eindelijk rust, maar mijn lijf was niet rustig door de bijwerking en door de prednison. Een heel snel kloppend hart maakt het best lastig om te slapen.
Nu gaat het wat beter. Ben minder suf, sloom, traag denkend en alles negatief ziend. Voelt een stuk beter en blijer. Vind het ook wel even relaxt om hier te liggen. Kan alles overlaten aan anderen en er komt geregeld een zuster, een dokter en een dame die over het eten gaat binnen. Dat is wel gezellig.
Een veel te laag stresshormoon kan gevaarlijk zijn. Bij stressmomenten (schrikken, koorts, te koud of te warm etc) kan je lichaam niet adequaat reageren. Je zou daardoor flauw kunnen vallen, langer buiten bewustzijn kunnen zijn en er zelfs aan overlijden. Vandaar dus het op de stoel moeten blijven zitten en het vervoer per ambulance.