De dagen verstrijken en de lente is in aantocht.
Vannacht heeft het nog gevroren, maar overdag is het kwik tot ruim boven de 20 graden gestegen in de zon.
Wat een uitersten.
Wel herkenbaar, want zo voel ik mij ook.
Het ene moment rustig en wat genietend.
Het andere moment komt er vanuit mijn diepste diepte boosheid, teleurstelling en hele negatieve gedachten. Over hoe mijn leven verloopt, hoe ik mijn dagen moet zien te vullen, wat ik allemaal niet kan, wat ik allemaal mis en moet gaan missen, wat ik allemaal niet meer mee ga maken en het leven met de akelige onzekerheid 'hoe lang nog?'
Zou wel zin hebben om een heel servies kapot te smijten, gvd!!(sorry). Maar dan wel zo dat een ander de scherven dan weer opruimt.
In mijn negativiteit raak ik soms gedemotiveerd. Ik zou van alles kunnen doen........maar er komt weinig uit mijn handen. En wat er wel uit mijn handen komt daar heb ik mezelf echt toe moeten zetten. Soms deed het me goed en soms maakte het weinig verschil.
Het word zo vaak tegen me gezegd dat ik nu nog 'moet genieten'. Ja, helemaal waar én ik weet vaak niet hoe ik dat voor elkaar 'moet' krijgen. De theorie is zo simpel, maar de gevoelskant niet, helaas.
Volgens mij moet je helemaal niets. En denk maar zo: zonder donker zou het licht niets voorstellen... XXX Caroline
BeantwoordenVerwijderenJe 'moet genieten' , als je er over nadenkt is dat heel gek, 'moet' je dan ook vrolijk zijn, of verdrietig, of boos? Je bent een uniek mens, en beleeft deze hele heftige tijden op jouw eigen manier. En in mijn ogen is het niet meer dan logisch dat daar bij hoort dat je emoties alle kanten op vliegen, en je energie ook. Geniet als het kan, maar laat de boosheid en het verdriet ook toe, dat hoort er net zo goed bij.
BeantwoordenVerwijderenHet enige wat je zou 'moeten' is, als het kan, het woord 'moeten' zoveel mogelijk uit je leven verbannen. Liefs, Anneloes