Zo dat hebben we ook weer gehad. Ik ga 'stralend' door het leven.
Een half uurtje vast gelegen aan de bank, gelukkig in een grote ruimte. Wel grappig want de bank kantelde wat en draaide soms wat rond. Verder bewogen allerlei apparaten rond mij om foto's te maken en vanaf 14 kanten te bestralen. Beetje vreemd als je daar ligt, maar het enige wat ik hoefde te doen is blijven liggen. Dat kon ook niet anders, hoor ;-)
De assistente zei dat ik niets van zou voelen van de bestraling en wel een soort fluitend geluid zou horen. Dat heb ik inderdaad gehoord. En zo voelend als ik ben heb ik ook de straling gevoeld. Een soort prikkend gevoel in mijn keel, in mijn kaak en hoofd, nu voelt het een beetje strak boven op mijn hoofd. Geen last van hoor. Heb samen met Rob ook gewoon de boodschappen gedaan en thuis opgeruimd.
Nu maandag informatie gesprek over de Ipilimumab en dinsdag weer een CT-scan van borst en buik, want de houdbaarheidsdatum was, door het traject van het bestralen, alweer verlopen. En dan, als het goed is, de 24ste aan het infuus. Op naar de bijwerkingen.... :-(
Op zich kan ik de moed er wel in houden. Juist als het zwaarder is probeer ik dmv gedichten te verwoorden wat me bezig houd. Dan schrijf ik het letterlijk van me af.
We volgen je en al een hele tijdje lukt het niet om te reageren want het ene na het andere heeft impact en is slikken en tja...woorden, mmmm, welke woorden, ze komen niet, het wil niet en toch wil ik je zo graag laten weten dat we aan jullie denken en telkens weer hopen op lichtpuntjes, al is het maar in de verte. Lieve Hansine, ik hoop dat je je een beetje staande kan houden in het volgende traject.
BeantwoordenVerwijderenHeel veel groeten en een dikke kus van ons aan jullie allemaal.
Maaike, Montfoort