9/7 gedicht

Gekooid

Waar ik kijk
Zie ik tralies
Van stevig
Onbuigzaam
IJzer

Waar ik kijk
Zie ik ruimte
Al kan ik
Daar
Niet komen

Waar ik kijk
Zie ik de grens
Tussen wat ik kan
En wat ik graag
Zou willen

Waar ik kijk
Zie ik mijn tijd
En ben ik bang
Dat ie korter is
Dan ik denk

Waar ik kijk
Zie ik tussen
de tralies door
Rob en de
Kinderen leven

Waar ik kijk
Ben ik verblind
Door mijn angst
Mijn verdriet
Mijn boosheid

Waar ik kijk
Zie ik infusen, pillen
En apparaten
Mijn leven verlengen
Maar niet genezen

Waar ik kijk
Zie ik alles wat ik
Eens moegestreden
Los zal moeten laten
En dat doet zo'n pijn

Hansine