25/7

Het was een heerlijke, zonnige midweek op Texel!
Een hele bijzondere week, met ons gezin, natuurlijk met Guus erbij. En als extra mijn broer ook op het eiland. Hij heeft zijn skydive-brevet dus springt solo. Toen Rob, Ties en Guus sprongen is Atte op dezelfde vlucht mee geweest en sprong, met zijn bekende oerkreet, als eerste uit het vliegtuig. Wat heerlijk om die vier mannen met een big smile terug te zien komen van hun sprong. Echt goud waard!
Minke en Guus hebben een rit te paard gemaakt. Door de duinen en over het strand. Een niet te wilde rit, want Guus rijdt sinds een half jaar paard en het blijft natuurlijk het leukst als je gewoon op je paard kunt blijven zitten! En dat is helemaal gelukt!!
Wiebe, Minke en ik hebben een rondvlucht in een soort zweefvliegtuig gemaakt. Het is een zweefvliegtuig, maar hij heeft ook een motor zodat hij zelfstandig kan opstijgen en landen. Was een mooie ervaring om te vliegen en om het hele eiland, de slufter waar we gister nog liepen, de camping met onze vouwwagen, de vuurtoren en de honderden zeehonden op een zandbank te zien. Het grootste deel hebben we op de motor gevlogen, voornamelijk omdat het druk was in de lucht, maar een deel van de reis was het heerlijk stil op het ruisen van de wind na. Een ervaring om nooit te vergeten!
Naast al het genieten waren er ook mindere momenten. Zo begon ik zondag, de dag voor vertrek, weer koorts te krijgen. Het zal niet waar wezen, grrrrr, dacht ik nog. Toch maar naar de HAP, waarschijnlijk voor de blaasontsteking niet lang genoeg antibiotica gehad, dus nu de verlenging mee. Dus de volgende dag, maandag, met hoofdpijn, rugpijn, moe en zweterig op pad naar Texel. Dan duurt zo'n reis best lang, eerlijk gezegd. Op de camping aan gekomen heb ik, vvan ellende, alleen maar op een stoel gehangen tot ik naar bed kon. In mijn ogen zagen de komende dagen er niet bepaald rooskleurig uit...... De nacht in met wat extra medicijnen en waarachtig de volgende morgen voelde ik me wat beter, pppfffffff, wat een opluchting.
De rest van de week was onwijs leuk, maar ook zooo vreselijk vermoeiend. Van die dingen die net even anders lopen, het zweefvliegen zou om 12.00 uur zijn, maar door een misverstand werd het 13.30 uur. Dat is dan wachten en eigenlijk te laat voor mij. Ik haal de dag aardig als ik begin middag een poos naar bed ga, maar nu werd het 16.30 uur terwijl we om 18.00 uur in een restaurant hadden afgesproken met Atte. Helemaal top, heerlijk gegeten, zo gezellig, maar zooo moe.
Gisteren zijn we thuis gekomen en sindsdien bevind ik me op mijn bed ongeveer. Ik wandel af en toe even naar de wasmachine om de hoek en ik heb even beneden op de bank gezeten, maar dat was het ook wel. Dit is ook wel weer de confrontatie met hoe ziek ik ben en hoe ik er conditioneel er voor sta. Akelig, dat ik eerst flink kon wandelen etc en nu na een, eigenlijk gewoon, midweekje kamperen totaal kapot ben. Bbllleeeehhhhh, ik wil dit helemaal niet!!!
Maar goed, niet verder gezeurd, we hebben echt genoten en zijn ongelooflijk dankbaar voor de zonnige en droge week die we gehad hebben! Wat een timing! Helemaal top!!
Nu uitslapen, uitrusten en verder vakantie vieren, Rob heeft nog twee weken vrij, hoera!