He he, wat een spannende tijd èn een minder-goed-klikkende arts zoal met je doet.....
Zat behoorlijk vast in het negatieve door mijn spanning, door de situatie, maar ook door de arts die toch wat zakelijk, wat nonchalant (?) en wat ongeinterreseerd (?) deed in mijn beleving.
Een van de woorden die hij gebruikte toen ik belde omdat mijn hoofd niet goed werkte was dat ik 'vaag' deed. Dat geeft mij geen goed gevoel en ook geen vertrouwen in hoe ik het doe en hoe ik mag zijn. Verder deed hij bij het laatste consult bijna ongeinteresseerd. Hij vroeg ons in een spreekkamertje en ging praten met iemand in de wachtkamer die een afspraak na mij had met hem. Je kan je voorkeur maar laten merken...... Ook deed hij vrij luchtig (?) over het feit dat dit wel eens een laatste medicijn voor mij zou kunnen zijn en dat studies mij waarschijnlijk niet willen hebben. Hoe meer ik het nu van een afstandje kan zien, hoe meer ik merk hoeveel invloed dit op mij gehad heeft. Heb het zelf toegelaten hoor, maar goed om te weten en in het vervolg eerder aan de bel kan trekken.
Mijn oude vertrouwde oncoloog benadert het heel anders. Zij zet, of het nu reeel is of niet, de deur naar andere medicatie en studies op een kier. Tijd winnen met de Dabrafenib en dan weer kijken. Voelt een stuk beter. Voel weer wat leven in mij stromen met zin in dingen doen.
Ppffffff was de hoop en moed aan het verliezen........... Nu terug naar stromen en leven: I like!!!
Geen opmerkingen:
Een reactie posten