Na de conclusie van gisteren dat ik het bijltje er nog niet bij neer ga gooien,
heb ik vandaag, gericht op de toekomst, met veel plezier een nieuwe spijkerbroek en een paar lage zwarte laarsjes gekocht. De laarsjes zijn warm en comfortabel, wat ik wel nodig heb nu mijn benen wat pijnlijk en stram zijn geworden. Wandelen is dan ook niet meer zo leuk als eerder. Een bijwerking van de Dabrafenib waarschijnlijk. Wat in dat rijtje ook thuis hoort is verminderde haargroei, wat op sommige plekken wel handig is, maar mijn weelderige haardos op mijn hoofd zou ik toch graag houden zoals ie is. Dit, de verminderde haargroei en de zere benen, zijn van die momenten op een dag waarop ik veel verdriet en onmacht voel. 'Moet dat er ook nog bij' gaat er dan door mijn hoofd. Inleveren, inleveren, wennen aan en het nemen zoals het is. Een strijd en een kunst tegelijk.
Toch, nu we weer aan ons gewone leven gewend zijn, komt de rust weer wat terug en voel ik me positiever. Laten we er nog maar wat van maken nu ik er nog ben!
Geen opmerkingen:
Een reactie posten