Met de medicijnen tegen de druk in mijn hoofd gaat het met mij beter.
Ben pijnvrij en niet misselijk. Voor hoelang weet niemand, maar dat zien we dan wel weer.
Hoewel het ook wel lastig leven is zo.
De onzekerheid over wanneer ik weer klachten krijg, de vraag of ik wel zomaar de straat op moet gaan. Lopend of fietsend. En wat er gebeurt als ik ergens val of iets niet meer weet.
Mijn hoofd doet het niet meer zo goed als voorheen. Ik vergeet soms wat me net te binnen schoot, ben chaotischer bezig, wat me dan weer ergert natuurlijk. Ook het typen gaat de ene keer beter dan de andre keer.
Zondag nog ff met Rob bij Minke op de paardenboerderij geweest. Lammetjes gekeken, paarden geaaid en de dikzwangere kat gezien waar Minke en Guus een of twee kittens gaan kiezen.
Gisteren is mijn broer Atte geweest. Hij had foto's van vroeger uitgezocht waar ik op sta. Leuk om weer te zien en om de kinderen te laten zien.
Vandaag met Wiebe ontbeten bij de Hema en wat kleding voor het school-gala gekocht. Toch mooi nog ff samen te kunnen doen. Fijne herinnering gemaakt, want daar moeten we het toch van hebben nu.
Het is heel raar om met die 20 uitzaaiingen in mijn hoofd gewoon rond te lopen en van alles te doen. Vooral na de verbaasde gezichten van de artsen vrijdag. Maar ben ook heel blij dat ik het nog kan; ik leef nog.
Lieve Sien , in gedachten ben ik vaak bij je en weet dat er heel veel mensen met je meeleven , misschien een klein beetje fijn gevoel , al is dat alles wat we kunnen doen voor je ;In gedachten veel bij je zijn . Knuffel Plien
BeantwoordenVerwijderenLieve Plien, Fijn dat je aan me denkt! Er zijn er veel, ik weet het, ik voel me ook wel gedragen door alle gedachten, wensen en handen. En dat doet goed. Het pijnlijke verdriet van alles, maar dan ook alles, los moeten laten blijft. Maar eens moeten we allemaal...
VerwijderenVeel liefs en fijn je gekend te hebben, mooi mens!!!