De oncoloog vanmiddag nog even aan de telefoon gehad.
Voel af en toe wat in mijn hoofd en ben wat onstabiel met traplopen.
Toen kwam de vraag of wij telefonisch contact gaan houden of niet.
Wat dus eigenlijk betekend dat ik terugverwezen ben naar de huisarts om te sterven,
omdat de oncoloog niets meer kan doen.
Dit realiseerde ik me pas na het telefoongesprek en ook dat kwam weer even hard aan.
Alle pijlen wijzen naar een doodlopende gang met aan het einde een doodskist.
En dat is alles, daar moet je het mee doen. Dat kan ook wel, maar heftig is het wel.
Blegh!
BeantwoordenVerwijderenMeer dan heftig en een niet onder woorden te brengen gevoel van....geen woorden, sprakeloos en vooral ook wat wil je juist wel of juist niet meer lezen op je blog in deze volgende fase van het leven ? Ik ben het met Veronica eens. Maaike
BeantwoordenVerwijderen