11/2

Het leuke van weg gaan is van alles beleven en dan weer thuis komen.
Ik heb genoten van het strand en de zee, het kletsen, het onderweg en van huis zijn, het uit eten gaan en vooral van de Neuzelbeurs in Rijswijk. Een overdekte rommelmarkt met goede en mooie spullen, waar het niet te druk was. En prijzen die heel goed te doen zijn. Zo heb ik een broek voor 1 euro, een winterjas voor 6 en een bijpassende sjaal voor 4 euro gekocht. Daar word ik toch altijd blij van. Ook het voor elkaar zoeken en naar ieders keuzes kijken was leuk en gezellig.
Gisteren weer een les Mindfulness gevolgd. Aan de ene kant was het een prettige(r) les, maar aan de ander kant gingen mijn haren regelmatig omhoog van verbazing en vertwijfeling. Twijfel erg of ik nog ga. Moet ik nou doorzetten of niet? Waar is mijn twijfel op gebaseerd? Of is het voor mezelf kiezen en zorgen door niet meer te gaan? Soms krijg ik het niet duidelijk voor mezelf...
Gisterenavond naar de verjaardag van een schoonzus geweest. Was gezellig en levert dus energie op. Al maakt het later naar bed gaan weer dat het ook energie heeft gekost. Er vandaag ff een wat rustiger dagje van maken dus maar.
Donderdag weer alle scans laten maken, dus vandaag aan de contrastvloeistof. Bij elke maaltijd twee glazen water met een dopje wat bittere 'zooi'. Ach, het is voor een goed doel zullen we maar zeggen.
En dan volgende week donderdag de uitslag. Tja, spannend en 't word ook wel weer iets gewoons. Of moet ik zeggen dat we ermee leren omgaan. Je (laten) afleiden en op de dag van de uitslag pas de spanning en zenuwen pas toelaten.
Al blijft het lastig om iedere keer weer op dat punt te staan waar zoveel vanaf hangt. Hoe sta ik er nu voor? Alles nog rustig, pffff, dan heb ik nog wel even en is het rustig. Zijn de uitzaaiingen groter of onrustiger, oeps, wat moet er nu gebeuren en wat zegt het over mijn toekomstperspectief?
Dat is toch wel een van mijn grootste angsten, denk ik, het moment dat de arts zal zeggen dat er niets meer te doen is voor mij......... Waarschijnlijk is dat moment nog ver weg, maar in mijn hoofd blijft het rondspoken.