12/2

Zodra ik me beter voel is er meteen een valkuil. De valkuil van 'hoezo, ik ziek?' en 'waarom werk ik eigenlijk niet?' tot mijn lichaam weer even laat weten dat toch niet alles in orde is.

Had gisterenmiddag een afspraak om 's middags naar de bios te gaan, dus 's morgens de andere acties gedaan die ik wilde doen. Een rondje lopen (mijn conditietraining ;-)), boodschapje doen, ff de huiskamer stofzuigen en het eten voorbereiden. Daarna geen zin om te gaan slapen, dus op de bank met een boterham televisie kijken. Maar later, bij de bios, toen we stonden te kletsen kwam ik zachtjes 'de man met de hamer' tegen. Toch maar even gaan zitten om erger te voorkomen.

De film was leuk! De Toscaanse Bruiloft. Mooie omgeving, mooie jonge mensen en liefde(s-perikelen). Het is goed, gezellig en lekker om van huis te zijn en even los te komen van het ziek zijn, al lukt dat nooit helemaal. Zo raakten sommige scenes uit de film me nu extra. Scenes zoals ; die jonge mensen hebben nog een heel leven voor zich....., ze beloven elkaar trouw tot de dood ons scheid (dat hebben wij ook gedaan en komt nu wel heel dichtbij) en een doodskist en rouwenden zien. Het hoort bij het proces waar ik in zit, maar moest er weer even de rust in zien te vinden.

Morgen naar het UMCU voor mijn tweewekelijkse controle. Hopelijk houden ze me niet weer de hele dag bezig. Kan het me haast niet voorstellen. Alleen de lab-uitslag zou roet in het eten kunnen gooien, zoals het nu lijkt.