19/2

Positiviteit. Ja, in vergelijking met geen medicijnen en nog een half jaar te leven te hebben, heb ik nu een vooruitzicht van een jaar of misschien wel jaren. Dat stemt mij, ondanks de ups en downs die er zullen zijn, positief. Ik leef nu en ga, volgens het cliché, steeds meer waarderen wat ik heb. Het geeft me warmte, liefde en vertrouwen. Ik heb ook nog tijd om te doen waar ik blij van word. En dat is leven zonder oordeel en, op mijn manier, de wereld een beetje mooier proberen te maken.
In mijn beleving wordt de wereld mooier, vriendelijker en minder asociaal als men minder oordeelt over een ander. Hoe iemand leven wil of wat hij of zij vindt daar hoeft niemand over te oordelen. Je kan er een mening over hebben en het er niet mee eens zijn, maar dat is jouw ding.
In mijn gezondheidstoestand zie ik mezelf als realist. Als ik de wereld/maatschappij bekijk voel ik me meer een idealist. Of misschien ben ik wel heel naïef ... Zoals mensen regels aan hun laars lappen waar ze anderen mee te kort doen, daar heb ik heel veel moeite mee. Zo, nutteloos, boos kan ik worden van o.a. inbrekers (blijf pvd van een andermans spullen af!), oplichters (dupeer niemand in jouw eigen voordeel! Help iemand liever!), wegmisbruikers (hou je gewoon aan de regels!) en hoe we soms via social media met elkaar omgaan (Ties krijgt de meest schunnige, onzinnige verwensingen/verhalen over mij en mijn ziek zijn, niet te geloven hoe iemand dat, naar eer en geweten, kan doen/laten gebeuren!)
De wereld mooier maken, dus. Door mensen, die dat graag willen, te lezen. Hun verhaal/energie te lezen waar ze nu mee bezig zijn, zodat ze begrijpen wat er speelt in hun leven en kunnen groeien zodat ze (nog) beter in hun vel komen te zitten. Wat dan weer maakt dat ze minder stress hebben en vanuit meer rust/liefde de wereld benaderen. Dan haal je meer uit je leven :-). Heel positief toch? Wie wil dat nou niet?