2/2

Het is best moeilijk om te luisteren naar je lijf. Waar ik voorheen lekker door kon denderen met een flink tempo, daar zegt mijn lijf nu na een uurtje wat in de tuin opruimen 'ho'. Eenmaal binnen voel ik pas hoe moe ik ben. Jasses nog aan toe!!! Dit zal de rest van mijn leven niet meer anders zijn waarschijnlijk. Ik had het me allemaal zo anders voorgesteld...
De ontgoocheling, zo duidelijk voelbaar. Eigenlijk wil ik nog zo veel. En zoveel met mijn lijf. Zoals einden wandelen in Schotland, Ierland en Scandinavië, op fietsvakantie door Nederland bijvoorbeeld naar de Waddeneilanden en dan eilandhoppen, ff lekker in rap tempo een huis schoonmaken en de tuin aanpakken, dus flink spitten, tegels sjouwen en zand kruien. Ach, ik kan er alleen maar van dromen. Het zit er niet meer in. Hoe leg je je daar bij neer? Hoe word je daar nou vriendjes mee?
Een coach zei ooit: "schrijf het maar een brief",  dus:

Lief lijf,
Hoe kan je dit nou doen?
Ik wil nog zo veel en daar heb ik jou bij nodig.
En nu, nu ben je ziek en kan je heel veel niet meer.
Hoe kan ik nou vriendjes met je blijven?
Lieve groet,
Je geest/ziel/wezen