donderdag 4 september 2014

4/9

Deze keer heb ik weer een bedje in het ziekenhuis om de wacht- en infuustijd door te brengen. Dat is toch iets prettiger dan de luie (harde) stoel van de vorige keer. We liggen met z'n tweeën op een kamer, maar kan niet zoveel met mijn buurvrouw. Zij spreekt enkel Turks met haar dochter.
De Ipilimumab laat nog even op zich wachten, de apotheker moet het nog samenstellen en controleren. Het infuus met een fysiologisch zout oplossing (NaCl) loopt al, dus ik hoef niet te drinken, haha.
Net bij de oncoloog geweest. Mijn lab-uitslagen zijn goed. En de huiduitslag is gelukkig geen belemmering voor het 3e infuus. Daar was ik bang voor, dus wel opgelucht nu. Krijg een smeersel voor mijn huid, want als het te uitgebreid word kan het volgende infuus uitgesteld worden. En als goed eigenwijs patiënt wil ik dat natuurlijk niet! Ik wil in een vloeiende lijn doorgaan en dan weten of ik baat heb bij deze behandeling. Ik heb natuurlijk niets te willen, want het gaat zoals het gaat en daar heb ik het mee te doen.
Inmiddels loopt de Ipi mijn lijf in. Zet 'm op eiwitachtigen. Breng de melanoomcellen om zeep!
Ook al de standaard vragenlijst ingevuld over hoe het met mij gaat. Daar hoort dan een gesprek met de verpleegkundige bij. Het bespreken van wat ik ingevuld heb. Toch wel vreemd om zulke diepgaande dingen met weer een wildvreemde verpleegkundige te bespreken. Ook omdat mijn buurvrouw en dochter, die echt wel Nederlands verstaan, dit ook allemaal horen. Privacy in een ziekenhuis??
Oh ja, de Ipi heeft tijd nodig gehad om te gaan werken, als 't dat doet bij mij, dus vanaf nu kunnen er (nog meer) bijwerkingen gaan optreden. Voornamelijk ontstekingen bijvoorbeeld van de lever (gele huid of oogwit) of van de hypofyse (eh, wat krijg je dan....) en overal elders. Ben benieuwd.....



5 opmerkingen:

  1. Knap van je, hoe je alles beleefd.Bewondering!! Veel liefs Carla

    BeantwoordenVerwijderen
    Reacties
    1. Dank je wel, Carla. Het hoort allemaal bij mijn leven, mijn pad, bij wat ik mee moet maken en wat ik aangereikt krijg om te leren. Je bent tenslotte nooit te oud.....

      Verwijderen
  2. Wat ben je toch een dappere dodo! Respect hoor! Veel sterkte maar weer. Liefs van Jolanda (en de mannen) uit Oudewater.

    BeantwoordenVerwijderen
  3. Dat ze nou niet even een bijwerking aan die ipi kunnen geven waar je "high" van wordt of zo...
    Sterkte voor jou en je lever Sien! XX Caroline

    BeantwoordenVerwijderen
  4. Wat knap hoe je ook dit weer weet te beschrijven. Mijn bewondering is groot hoe je dit door staat. Respect.
    Liefs Anouska en de Binkies

    BeantwoordenVerwijderen